«Έτσι όμως αισθάνεται ο ξένος ολόκληρο τον πολιτισμό μας, την αποφασιστική κατεύθυνση των κλιτών των ναών μας και της διάρθρωσης των ορόφων όλων των προσόψεων, της προοπτικής βάθους της ζωγραφικής μας, την πορεία της τραγωδίας και της αφήγησης, αλλά και της τεχνικής και ολόκληρης της ιδιωτικής και δημόσιας ζωής μας. Αυτόν τον ρυθμό τον έχουμε στο αίμα μας και γι’ αυτόν τον λόγο δεν τον προσέχουμε. Αν συνυπάρξει με τον ρυθμό μιας ξένης ζωής, το αποτέλεσμα θα ήταν μια ανυπόφορη δυσαρμονία.»
Στο παραπάνω απόσπασμα από την «Παρακμή της Δύσης» του Σπένγκλερ, γίνεται αναφορά σε δύο θεμελιώδη ζητήματα. Από την μια πλευρά ότι η τέχνη απηχεί τον πολιτισμό και την ψυχοσύνθεση ενός λαού. Από την άλλη, ότι πραγματική τέχνη δεν μπορεί να υπάρξει μεταξύ αλλόφυλων, γιατί κάτι τέτοιο θα αποτελούσε «μια ανυπόφορη δυσαρμονία». Θα γίνει ενδελεχής ανάλυση και των δύο αυτών παραμέτρων.
Διαβάστε περισσότερα στην Αντεπίθεση
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/ruthmos-technh-kai-politismos-sto-ergo-tou-osbalnt-spengkler#ixzz4kKyOy6Ci
