Ο Γολγοθάς των ειδικευόμενων γιατρών στα νοσοκομεία της Ελλάδας των μνημονίων

Ο Γολγοθάς των ειδικευόμενων ιατρών στα Ελληνικά νοσοκομεία περιλαμβάνει ατελείωτες ώρες δουλειάς (σε καμία περίπτωση το από το νόμο σταθερό ημερήσιο 7ωρο με έως 7 εφημερίες). Χωρίς έρευνα, χωρίς εκπαιδευτικό πρόγραμμα – όμοιο ανά ειδικότητα και υποχρεωτικό, που να εποπτεύεται από τα υπουργεία Υγείας και Παιδείας. Λαμβάνοντας π.χ. υπόψη ιδιαίτερες υγειονομικές ανάγκες των κατά τόπους πληθυσμών όπως π.χ. αμιγώς αγροτικές ή βιομηχανικές περιοχές, μορφολογία κ.τ.λ.

Η εκπαίδευση των ειδικευομένων ιατρών στην παρούσα φάση εναπόκειται επί της ουσίας στην καλή διάθεση, αλλά και στα επιστημονικά ενδιαφέροντα και εξειδικεύσεις του Διευθυντή της κλινικής ή γενικά των ειδικευομένων ιατρών της εκάστοτε κλινικής. Ενδεικτικό των προθέσεων της κρατούσας θέσης και πρακτικής είναι ότι δεν υπάρχει σήμερα ούτε στα χαρτιά ακόμη δομημένο και σύγχρονο εκπαιδευτικό πρόγραμμα ανά ειδικότητα πέρα από το γενικόλογο και ασαφές προεδρικό διάγραμμα 415 του 1994.

Η απλήρωτη εργασία λόγω των υπεράριθμων εφημεριών, πολύ πιο πάνω από το πλαφόν των 7 εφημεριών, που αναγκάζεται μεγάλος αριθμός ιατρών να κάνει με σκοπό να καλυφθούν οι ανάγκες της εκάστοτε κλινικής, λόγω των τρομερών ελλείψεων σε νέους ιατρούς. Δεν υπάρχει καμία πρόνοια από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας να καλύπτεται όπως πρέπει αυτή η ξεπερασμένη αναλογία 1 ειδικευόμενος ανά 5 κλίνες. Οι ευθύνες που τις περισσότερες φορές δεν αναλογούν στους νέους ιατρούς, που ακόμη εκπαιδεύονται, καθώς λόγω των ελλείψεων και των περικοπών στους εφημερεύοντες ειδικευμένους ιατρούς, όπου επίσης υπάρχει μεγάλη αναντιστοιχία σε σχέση με τις ανάγκες π.χ. στον Ευαγγελισμό πάνω από 200 θέσεις ειδικευμένων ιατρών παραμένουν κενές και χωρίς δυνατότητα να προκηρυχθούν.

Αυτές βέβαια θα ήταν πολλαπλάσιες αν δεν είχαν χαθεί δεκάδες θέσεις λόγω των συγχωνεύσεων και καταργήσεων στους νέους οργανισμούς. Αρκετές φορές οι ειδικευόμενοι αντιμετωπίζουν μόνοι τους περιστατικά για τα οποία δεν έχουν την απαιτούμενη εμπειρία κι εξειδίκευση, γεγονός που εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τους ασθενείς, πέρα από τις διαρκείς συνθήκες πίεσης και στρες για τους ίδιους τους ιατρούς. Ακόλουθη είναι η έκθεση σε επαγγελματικούς κινδύνους εξαιτίας της εντατικοποίησης της εργασίας. Δεν είναι άλλωστε λίγα τα περιστατικά ειδικευόμενων με σοβαρά προβλήματα υγείας που εκδηλώθηκαν κατά την διάρκεια της εργασίας. Πρόσφατα, στην Μ.Ε.Θ. του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Αττικόν, είχαμε σοβαρά περιστατικά νέων ιατρών, όπως εγκεφαλική αιμορραγία, ανακοπή.

Πλήθος είναι οι άλλοι παράγοντες κινδύνου όπως βιολογικοί, χημικοί, μολυσματικοί, στους οποίους εκτίθενται, όπως και οι άλλοι υγειονομικοί. Είναι οι κύριοι αποδέκτες της έντασης και επιθέσεων από πλευράς αγανακτισμένων, δικαίως, συνοδών, που τους αντιμετωπίζουν ως υπαίτιους των προβλημάτων των δημόσιων νοσοκομείων. Είναι προφανές πως η κατάσταση αυτή είναι συνέπεια της γενικότερης κατάστασης που επικρατεί στα δημόσια νοσοκομεία, μιας ολοκλήρωσης της διαδικασίας εμπορευματοποίησης των υπηρεσιών υγείας (συνεχείς ιδιωτικοποιήσεις τομέων) δεν ενδιαφέρεται για προσωπικό που εκπαιδεύεται προκειμένου να προσφέρει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες υγείας.

Αντίθετα, στοχεύει στην διαμόρφωση ενός τμήματος νέων επιστημόνων με ελαστικές εργασιακές σχέσεις που θα δουλεύει με όρους σύγχρονου δούλου – είλωτα, με πρωτόκολλα θεραπείας όχι την καλύτερη θεραπευτική προσέγγιση του ασθενούς, αλλά την καλύτερη σχέση κόστους – οφέλους, με πρωτεύοντα ρόλο στην οικονομική δαπάνη που προξενεί στο σύστημα υγείας – ασφάλισης (ο ασθενής λες και επέλεξε να αρρωστήσει).

Μάριος Τσέρτος, Οδοντίατρος
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ (Α.Φ. 205)