Γράφει ο Ματθαιόπουλος Αρτέμης
Σε αυτό το άρθρο επιλέξαμε να καταπιαστούμε με την περιβόητη υπόθεση του ανήλικου λαθρομετανάστη από το Αφγανιστάν, ως μια πρώτη απόπειρα αποδόμησης των ψευτοανθρωπιστικών συμβολισμών που απορρέουν από την πρόσφατη επίσκεψη του στον Έλληνα πρωθυπουργό και από την εθνικά απαράδεκτη στάση του τελευταίου να του παραδώσει την Ελληνική Σημαία, ως ένδειξη καταξίωσης αλλά και καταδίκης ενός -εξόφθαλμα αμφιλεγόμενου- περιστατικού ρατσιστικής βίας.
Και σε αυτή την περίπτωση η προβοκάτσια που έστησαν οι σκοτεινοί μηχανισμοί του κράτους έχει τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά με αντίστοιχες άλλες, που χρησιμοποιούνται ως ψυχολογικός μοχλός πίεσης απέναντι σε οποιονδήποτε έχει το θάρρος να εκφράζει αντίθετη άποψη από αυτή της πολιτικής ορθότητας και του «αντιφασισμού» ως επικρατούσα πολιτική θέση. Το «θύμα» είναι σε κάθε περίπτωση ανήλικο, ως εκ τούτου ανυπεράσπιστο αλλά παραδόξως πάντοτε αρκετά ώριμο για να δηλώνει δεκτικό προς την «ενσωμάτωση» του σε μια ξένη κοινωνία. Είναι επίσης κοινωνικά «αποκλεισμένο», κάτι που ασφαλώς επ’ ουδενί δεν οφείλεται στην ιδιοσυγκρασία του ιδίου ως φορέας μιας άλλης κουλτούρας αλλά στην παρωχημένη και συντηρητική κοινωνία που αρνείται να την αποδεχτεί και να την μετατρέψει σε δική της ιδιοσυγκρασία.
Είναι, επίσης, παρά τη «βαρβαρότητα» του εγκλήματος και το «μένος» των δραστών (οι οποίοι στην εν λόγω περίπτωση ακόμα δεν έχουν συλληφθεί για ευνόητους λόγους) υγιέστατο τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά, ώστε με μεγάλη άνεση να μπορεί να επαναφέρει στη μνήμη του και να διηγείται τα όσα «δραματικά» έζησε, όπως εν τω προκειμένω έκανε και η χαμογελαστή μητέρα του Αμίρ, όταν έκανε δηλώσεις μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες.
Όλο αυτό το προφίλ αποτελεί τη μαγιά για την κατασκευή ενός αντιφασιστικού και ψευτοανθρωπιστικού διηγήματος που στόχο έχει την προσβολή των εθνικών μας συμβόλων δια της απαξίωσης τους. Αντί η σημαία να παραδίδεται σε έναν Έλληνα πιλότο που προστατεύει την πατρίδα από μια πραγματική εξωτερική απειλή, σε μια μάνα που προσπαθεί να αναθρέψει μια φυσιολογική οικογένεια και όχι… άφυλα τέκνα, σε ένα Ελληνόπουλο που διάπρεψε σε κάποια επιστήμη ή άθλημα, σε έναν άνθρωπο του πνεύματος που προσέφερε στις τέχνες ή τα γράμματα, αντ’ αυτού τα εθνικά μας σύμβολα παραδίδονται για ασήμαντες και αμφιλεγόμενες αφορμές στους Αντετοκούνμπο, στους Αμίρ, στους ΛΟΑΤΚΙ και σε οτιδήποτε άλλο μπορεί να θεμελιώσει το σαθρό οικοδόμημα του «δικαιωματισμού» και του ανθελληνισμού.
Αρκεί να θυμηθούμε το ποιόν αυτών που θα σπεύσουν να μας κατηγορήσουν για ρατσισμό και μισαλλοδοξία: οι άνθρωποι που χαρακτηρίζουν τη σημαία ως ένα «κομμάτι πανί», που προστατεύουν τα τάγματα εφόδου των ιδεολογικών της τέκνων όταν την καίνε ή βιαιοπραγούν κατά εκείνων που την τιμούν, που πιστεύουν στο δόγμα ότι «τις παίρνει ο αέρας» και αυτοί που μισούν τον συμβολισμό της και την προέλευση της ως σύμβολο.
Όλοι αυτοί σήμερα παριστάνουν τους κήρυκες μιας εθνικής υπερηφάνειας που βρωμάει υποκρισία και πολιτικάντικη φτήνια. Λογικό, γιατί για να επιβιώσει ο ψευτοανθρωπισμός στις μέρες μας δε χρειάζεται επιχειρήματα, επειδή τέτοια δεν υπάρχουν. Χρειάζεται προβοκάτσιες και θεατρίνους και το σύστημα βρήκε στο πρόσωπο του Τσίπρα, ως αριστερού, τον πιο χρήσιμο για να λάβει ο θεατρινισμός ολοκληρωτικές διαστάσεις.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/o-tsipras-paradidei-ta-ethnika-mas-sumbola-se-cheria-mousoulmanwn-lathromet#ixzz4y7qcoD2f