Άρθρο στην εφημερίδα “Εμπρός”
Κάθε χρόνο η Εκκλησία μας τιμά την εορτή της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου στις 28 Οκτωβρίου. Η ιστορία της εορτής έχει ως εξής: Στα χρόνια του βασιλέως Λέοντος του Μεγάλου (457-474 μ.Χ.), μια νύχτα που γινόταν αγρυπνία στο ναό της Παναγίας των Βλαχερνών στην Κωνσταντινούπολη, ο όσιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός μαζί με τον μαθητή του Επιφάνιο είδαν την Υπεραγία Θεοτόκο να μπαίνει από την κεντρική πύλη του ναού. Την συνόδευαν οι άγιοι Ιωάννης ο Πρόδρομος, Ιωάννης ο Θεολόγος και πλήθος αγγέλων. Αφού μπήκε μέσα στον ναό, προχώρησε στον σολέα. Εκεί γονάτισε και προσευχήθηκε πολλή ώρα με θερμά δάκρυα υπέρ της σωτηρίας των πιστών, ενώ την έβλεπαν μόνο ο όσιος Ανδρέας και ο Επιφάνιος. Στην συνέχεια η Θεοτόκος σηκώθηκε και μπήκε μέσα στο ιερό, όπου φυλασσόταν το μαφόριό της, το πήρε στα χέρια της και βγαίνοντας έξω το άπλωσε πάνω από τους πιστούς, για να δείξει ότι τους σκέπει και τους προστατεύει.
Η εορτή της Αγίας Σκέπης είχε καθιερωθεί να εορτάζεται την 1η Οκτωβρίου. Το 1952 όμως, στην Πατρίδα μας μετατέθηκε την 28η Οκτωβρίου, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης προς την μητέρα του Θεού για την σκέπη και την προστασία της στον αγώνα των Ελλήνων το 1940.
Δεν χωράει αμφιβολία ότι η εποποιία του 1940, αποτελεί ένα θαύμα, είναι ένα από τα πολλά θαύματα στην ιστορία του Γένους μας. Ωστόσο, δεν είναι καρπός αποκλειστικά ανθρώπινου αγώνα. Η Παναγία μας ευλόγησε τον δίκαιο αγώνα μας. Και ήταν τόση η πίστη των στρατιωτών μας, ώστε την έβλεπαν να τους εμψυχώνει και να τους σκεπάζει, καθώς πολεμούσαν απεγνωσμένα στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου και της Αλβανίας. Την πίστη του Ελληνικού Λαού επιβεβαιώνει η ημερήσια διαταγή της 28ης Οκτωβρίου, του Αλεξάνδρου Παπάγου που ανέφερε: «Στρατιώται, ο Θεός είναι μαζί σας, η πληγωμένη Παναγία της Τήνου ευλογεί τον αγώνα σας και σας οδηγεί και Αύτη θα σας δώσει δύναμη για να συντρίψετε οριστικά και τελειωτικά τον ύπουλο εχθρό, που θέλησε, χωρίς καμία αφορμή, να μας κάνη δούλους»…
Χάρη στην πίστη που θερμαίνει τις ψυχές τους οι μαχητές περιφρόνησαν τη λογική των αριθμών και αντιστέκονταν στις σιδερόφρακτες εχθρικές στρατιές με ηρωισμό που προκάλεσε τον παγκόσμιο θαυμασμό. Είναι πάρα πολλές οι μαρτυρίες των αγωνιστών του 1940, οι οποίοι είδαν οφθαλμοφανώς την Θεοτόκο να τους καθοδηγεί, να τους προστατεύει και να τους θεραπεύει.
Ενδεικτικά παραθέτουμε ένα «Γράμμα από τη Μόροβα»:
«Αδελφέ μου Νίκο.
Σου γράφω από μια αετοφωλιά, τετρακόσια μέτρα ψηλότερη από την κορυφή της Πάρνηθας. Η φύση τριγύρω είναι πάλλευκη. Σκοπός μου όμως δεν είναι να σου περιγράψω τα θέλγητρα μιας χιονισμένης Μόροβας με όλο το άγριο μεγαλείο της. Σκοπός μου είναι να σου μεταδώσω αυτό που έζησα, πού το είδα με τα μάτια μου και πού φοβάμαι μήπως, ακούγοντας το από άλλους, δεν το πιστέψεις. Λίγες στιγμές πριν ορμήσουμε για τα οχυρά της Μόροβας, είδαμε σε απόσταση καμιά δεκαριά μέτρων μια ψηλή μαυροφόρα να στέκει ακίνητη.
– Τις ει; Μιλιά… Ο σκοπός θυμωμένος ξαναφώναξε: -Τις ει; Τότε, σαν να μας πέρασε όλους ηλεκτρικό ρεύμα, ψιθυρίσαμε: Η ΠΑΝΑΓΙΑ!
Εκείνη όρμησε εμπρός σαν να είχε φτερά αετού. Εμείς από πίσω της. Συνεχώς την αισθανόμασταν να μας μεταγγίζει αντρειοσύνη. Ολόκληρη εβδομάδα παλέψαμε σκληρά, για να καταλάβουμε τα οχυρά Ιβάν-Μόροβας.
Υπογραμμίζω πώς η επίθεση μας πέτυχε τους Ιταλούς στην αλλαγή των μονάδων τους. Τα παλιά τμήματα είχαν τραβηχτεί πίσω και τα καινούργια… κοιμόνταν! Το τί έπαθαν δεν περιγράφεται. Εκείνη ορμούσε πάντα μπροστά. Κι όταν πια νικητές ροβολούσαμε προς την ανυπεράσπιστη Κορυτσά, τότε η Υπέρμαχος έγινε ατμός, νέφος απαλό και χάθηκε».
Είθε η Παναγία μας να προστατεύει και τώρα το Έθνος μας που κινδυνεύει από ξένους και εγχώριους δυνάστες, σε μια διαφορετική μάχη, η έκβαση της οποίας θα σημάνει την επιβίωση ή τον αφανισμό του Γένους μας.
ΙΟΥΣΤΙΝΗ Μ.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-panagia-bohthos-twn-ellhnwn-kai-sto-epos-tou-1940#ixzz5V8cnjaKh
