«Ευλογημένο να είναι το όνομα του Κυρίου. Ελεύθεροι τώρα, χτυπούμε ανεμπόδιστα στο ρυθμό της νεκρώσιμης ακολουθίας τις καμπάνες μας, και κανείς δεν διανοείται να απαγορεύσει την ελεύθερη λειτουργία στους κρουνούς των δακρύων μας. Αν η μορφή αυτή της ελευθερίας ικανοποιεί τον φιλελεύθερο οίστρο σας, τότε ζήτω η ελευθερία! Αλήθεια, επί δύο χρόνια χαιρόμαστε στα γεμάτα τα αγαθά της ελευθερίας. Κανείς δεν μας εμποδίζει να κλαίμε την μοίρα μας. Ούτε αυτή η Βρετανική Αυτοκρατορία. Κοιτίδα των ελευθεριών, κυρία της χώρας μας σήμερα, μας αφήνει ελεύθερους να εκδηλώσουμε μετάνοια για την αφέλεια που είχαμε να πιστέψουμε σε υποσχέσεις που διαψεύδονται την άλλη μέρα». Επιπλέον, παραλίγο να χάσουμε κι αυτά που είχαμε, καθώς ο …πατερούλης Στάλιν πρότεινε την παραχώρηση της Δυτικής Θράκης στην Βουλγαρία, την οποία –ευτυχώς να λέμε- δεν αποδέχθηκαν οι άλλες πλευρές: «Αυτή τη στιγμή διάλεξε η Σοβιετική Ένωση να ανακινήσει το θέμα της Δυτικής Θράκης, προτείνοντας στη Διάσκεψη Ειρήνης να παραχωρηθεί η περιοχή αυτή στη Βουλγαρία.» (πηγή: «Η Δημοκρατία στο απόσπασμα» -Α. Παπανδρέου, σελ.121). Αυτά δεν τα γράφει η σταλινοκομμουνιστική ιστοριογραφία-παραμυθολογία.
Εν τω μεταξύ, οι επιθέσεις τύπου Λιτοχώρου συνεχίζονταν όλο αυτό το διάστημα, εναντίον μικρών σταθμών της Χωροφυλακής σε απόμερα χωριά, κι όλο και περισσότεροι κομμουνιστές ανέβαιναν στα βουνά και εντάσσονταν στις συμμορίες. Το ΚΚΕ έκανε το κορόιδο, για τις επιθέσεις των συμμοριών, τις οποίες απέδιδε σε… ανεύθυνα στοιχεία, χωρίς βεβαίως να τις καταδικάζει. Εδώ προκύπτει μεγάλη ευθύνη της τότε κυβέρνησης. Αντί να άρει την νομιμότητα του ΚΚΕ και να «μαντρώσει» τους κομμουνιστές, τους άφησε να δρουν υπό συνθήκες πλήρους ελευθερίας και να προετοιμάζουν την ανάπτυξη και επέκταση της ανταρσίας τους. Η πολύ δημοκρατία μας έφαγε!
Τον Ιούνιο του 1946, ο Ζαχαριάδης στέλνει στα βουνά τον Μάρκο Βαφειάδη, παλαιό και πεπειραμένο στέλεχος του κόμματος, για να οργανώσει και να συντονίσει την δράση των συμμοριών. Την 1η Σεπτεμβρίου 1946 πραγματοποιείται το δημοψήφισμα για το πολιτειακό. Το 68% των Ελλήνων ψηφίζουν αβίαστα υπέρ της επιστροφής του Βασιλέως. Την περίοδο αυτή, η δύναμη των ενόπλων συμμοριών ανά την Ελλάδα είναι περίπου 3.000. Η κατανομή της δύναμης αυτής ήταν η εξής: «Μακεδονία:1.180 αντάρτες και αντάρτισσες, Θεσσαλία:1.400, Ήπειρος:150 περίπου, Στερεά:150 περίπου και Πελοπόννησος:150 περίπου» (πηγή: «Τα 10 θανάσιμα αμαρτήματα του ΚΚΕ» -Ν. Μέρτζου, (σελ.208). Ακόμα και η κατανομή της δύναμης των κομμουνιστοσυμμοριτών διαψεύδει τους ισχυρισμούς της κομμουνιστικής ηγεσίας περί «διώξεων» που δήθεν υφίσταντο οι «αγωνιστές» από κρατικά όργανα και εθνικιστικές οργανώσεις. Διότι, εάν συνέβαιναν τέτοια, πώς εξηγείται το γεγονός ότι μόνο οι Θεσσαλοί και οι Μακεδόνες «αγωνιστές» κατέφευγαν στα βουνά, κι όχι οι Ρουμελιώτες, οι Πελοποννήσιοι , οι Ηπειρώτες, οι Κρητικοί, οι Νησιώτες κ.α.; Αυτοί ήταν πιο… ξύπνιοι; Επιπροσθέτως, από τον ίδιο πίνακα προκύπτει ότι το ΚΚΕ είχε συγκεντρώσει τις δυνάμεις του στη Βόρειο Ελλάδα, αφενός μεν για να εξασφαλίζουν τον ανεφοδιασμό τους από τις κομμουνιστικές χώρες και αφετέρου γιατί αντικειμενικός τους σκοπός ήταν να καταλάβουν την Μακεδονία και την Θράκη και να τις παραδώσουν στον Τίτο και στους Βουλγάρους αντίστοιχα.
Εν τω μεταξύ, στην Γιουγκοσλαβία οι τιτοϊκοί δημιουργούν κλίμα για τον τρίτο γύρο που έρχεται. Στις αρχές Ιουλίου του 1946, έγινε στα Σκόπια το συνέδριο της Ένωσης Γυναικών Μακεδονίας. Η Ουρανία Πέροβσκη, εκπρόσωπος των «διωχθέντων από την Ελλάδα Μακεδόνων», επιβεβαίωσε «τις διώξεις που υφίστανται οι Μακεδόνες του Αιγαίου από την τρομοκρατία των μοναρχοφασιστών». Ταυτόχρονα, διεξάγονται στα Σκόπια οι εορταστικές εκδηλώσεις της επετείου του Ίλιντεν και το συνέδριο του «Λαϊκού Μετώπου της Μακεδονίας», με την συμμετοχή υψηλόβαθμων στελεχών του τιτοϊκού καθεστώτος. Τα συνθήματα υπέρ της ένωσης της Μακεδονίας έδιναν και έπαιρναν. Τεράστια πανό είχαν αναρτηθεί στο στάδιο «Τίτο» στα οποία αναγράφονταν φράσεις από λόγους του ερυθρού δικτάτορα: «Υπάρχουν αδέρφια μας στην Μακεδονία του Αιγαίου για την τύχη των οποίων δεν αδιαφορούμε», «Οι σκέψεις μας είναι σ’ αυτούς και φροντίζουμε γι’ αυτούς», «Εμείς δεν απαρνηθήκαμε το δικαίωμα του Μακεδονικού λαού να ενωθεί» κ.α.
Στις εκδηλώσεις αυτές εκφωνήθηκαν πύρινοι λόγοι «για την απελευθέρωση της Μακεδονίας του Αιγαίου». Χαρακτηριστικός είναι ο λόγος που εκφώνησε ο πρωθυπουργός της γιουγκοσλαβικής επαρχίας της «Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας» Λαζάρ Κολισέφσκι: «Ο αγώνας στην Μακεδονία του Αιγαίου σύντομα θα εκμηδενίσει το μοναρχοφασιστικό καθεστώς». Στο συνέδριο αποφασίστηκε, επίσης, η αποστολή του εξής ψηφίσματος στην Διάσκεψη της Ειρήνης: «Σε ένα άλλο τμήμα της χώρας, στη Μακεδονία του Αιγαίου, λυσσά η μοναρχοφασιστική τρομοκρατία. Ο λαός μας ζητά να εφαρμοστούν για τον λαό μας στην Μακεδονία του Αιγαίου οι αρχές του χάρτη του Ατλαντικού». Και για να προσδιοριστούν σαφώς οι διεκδικήσεις των τιτοϊκών, δημοσιεύεται τον Αύγουστο του 1946 στο κομματικό όργανο του ΚΚΓιουγκοσλαβίας, χάρτης που συμπεριελάμβανε την Μακεδονία του Αιγαίου στην γιουγκοσλαβική επαρχία της Μακεδονίας. Τον Σεπτέμβριο του 1946, η αλυτρωτική πολιτική των τιτοϊκών επεκτείνεται και εκτός συνόρων. Στο συνέδριο της Ειρήνης, ο εκπρόσωπος της Γιουγκοσλαβίας Μωϋσής Πιγιάντε ξεσπαθώνει κατά της Ελλάδος: « Η Μακεδονία του Αιγαίου διέρχεται την τραγικότερη περίοδο της ιστορίας της, υπό κτηνώδη βία. Οι μεγάλες δυνάμεις οφείλουν να παρέμβουν άμεσα, ώστε να δοθεί ένα τέλος στο καθεστώς αυτό και να μπορέσει έτσι ο καταδυναστευόμενος μακεδονικός λαός να απαλλαγεί από τον ελληνικό ζυγό και να σχηματίσει κράτος εντός της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας».
Το βιβλίο μπορείτε να το προμηθευτείτε από το Εθνικιστικό Βιβλιοπωλείο
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/biblioparousiash-g.-dhmhtrakopoulou-oi-stalinotsoliades#ixzz5bv8GedXN
