Τα κοκόνια αποκαλούνταν «παρέστια», επειδή τριγυρνούσαν στα πόδια των γυναικών όσο αυτές ετοίμαζαν το φαγητό στην εστία. Οι Αθηναίες αρχόντισσες τα έπαιρναν μαζί τους στην αγορά. Στις περισσότερες απεικονίσεις παιδιών από την αρχαία εποχή -π.χ. στο Μουσείο της Βραυρώνας- θα δούμε αυτό το μικρόσωμο σκυλάκι να τα συνοδεύει.
ΓΕΝΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ
Τα κοκόνια φτάνουν τα 23-26 εκατοστά ύψος και τα 4-8 κιλά βάρος, κάτι που τα κατατάσσει στις μικρόσωμες ράτσες.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ
Το κοκόνι θεωρείται το ελληνικό μικρόσωμο σκυλί συντροφιάς. Πάντα χαρούμενο, ανεξάρτητο, ιδιαίτερα πιστό, και φουντωτό, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από ένα πεκινουά ή ένα τεριέ.
Η μουσουδίτσα του μοιάζει λίγο με της αλεπούς αφού είναι μακριά και το σώμα του είναι λίγο πιο μακρύ από το ύψος των ποδιών του. Αλλά αυτό που σε κερδίζει αμέσως είναι τα μεγάλα, υπέροχα μάτια του. Μια ακόμα λεπτομέρεια είναι ότι έχει πολύ καλή υγεία και δεν θα σας απασχολήσει ούτε με τα μάτια, ούτε με τα οστά του.
ΦΡΟΝΤΙΔΑ – ΠΕΡΙΠΟΙΗΣΗ
Είναι σκυλάκια ανθεκτικά και υγιέστατα, εύκολα, χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις φροντίδας και διατροφής. Σαν φυλή δεν έχει κληρονομικά προβλήματα υγείας και ζει πολλά χρόνια, ίσως επειδή δημιουργήθηκε μέσα από τη φυσική επιλογή και όχι από την ανθρώπινη.
Επειδή η γούνα τους είναι μεταξένια, τα κοκονάκια δεν αφήνουν πολύ τρίχωμα μέσα στο σπίτι. Την περίοδο που αλλάζουν μανδύα (συνήθως μία φορά το χρόνο) αρκεί ένα δίλεπτο – τρίλεπτο βούρτσισμα την ημέρα για να μαζέψουμε τη νεκρή τρίχα στη βούρτσα.
ΚΑΤΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Ένα πράγμα που πρέπει να ξέρετε είναι ότι τα κοκόνια δεν μοιάζουν με τα άλλα μικρόσωμα. Δεν είναι σκυλάκια αγκαλιάς. Μπορούν να ζήσουν άνετα μέσα στο σπίτι, αλλά και στον κήπο. Έχουν επίσης ανάγκη από άσκηση και τρέξιμο, τους αρέσει να μαθαίνουν, αλλά κυρίως έχουν ανάγκη τη συντροφιά μας. Αντιλαμβάνονται τα πάντα, έχουν δηλαδή αίσθηση του τι συμβαίνει και δίνουν σήμα «συναγερμού». Είναι τα πλέον ιδανικά για παιδιά και ηλικιωμένους, καλά σκυλιά για πρωτάρηδες καθώς προσφέρουν την τέλεια συμβίωση.
