Στο έβδομο βιβλίο της Πολιτείας του Πλάτωνα, ο Σωκράτης προσπαθώντας να εξηγήσει στον Γλαύκωνα την Θεωρία των Ιδεών, αλλά και την σπουδαιότητα της Παιδείας χρησιμοποιεί την αλληγορία του σπηλαίου. Προτρέπει τον Γλαύκωνα να φανταστεί πως μέσα σε μια σπηλιά υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι βρίσκονται εκεί από την παιδική τους ηλικία, αλυσοδεμένοι με τέτοιον τρόπο, ώστε να βλέπουν μόνο μπροστά τους και να μην μπορούν να στρέψουν το κεφάλι τους προς καμία άλλη κατεύθυνση.
Τον προτρέπει επίσης να φανταστεί ότι μέσα στην σπηλιά υπάρχει μια μεγάλη φωτιά, η οποία καίει διαρκώς και ένα δρομάκι στο οποίο περπατούν άνθρωποι μεταφέροντας διάφορα αντικείμενα μιλώντας μεταξύ τους.
Η φωτιά που καίει πίσω από τους δεσμώτες δημιουργεί στον τοίχο που βρίσκεται μπροστά τους τις σκιές των ανθρώπων που κινούνται στο δρομάκι, καθώς και των αντικειμένων που μεταφέρουν.
Οι δεσμώτες μην έχοντας δει ποτέ στην ζωή τους κάτι άλλο πέρα από αυτές τις σκιές θεωρούν πως αυτές είναι ο αληθινός κόσμος που τους περιβάλει. Κάποια στιγμή κάποιος από τους δεσμώτες αυτούς κατορθώνει να σπάσει τις αλυσίδες και σιγά σιγά ξεκινά την πορεία του προς την έξοδο του σπηλαίου. Ο δρόμος είναι ανηφορικός και δύσκολος ωστόσο ο άνθρωπος αυτός εντυπωσιάζεται από όλα όσα βλέπει με αποτέλεσμα να συνεχίσει την πορεία του.
Όταν τελικά καταφέρνει να βγει έξω από το σπήλαιο αρχικά το άπλετο φως του ήλιου τον τυφλώνει και τον κάνει να υποφέρει, αλλά σιγά σιγά αρχίζει να συνηθίζει και αντιλαμβάνεται πως όλα όσα έβλεπε στην ζωή του μέχρι τώρα αποτελούσαν μια ψευδαίσθηση. Μέσα από δυσκολίες και προσωπικό μόχθο καταφέρνει να κατακτήσει ένα από τα πολυτιμότερα αγαθά, την Αλήθεια.
Μετά την κατάκτηση της αλήθειας ο πρώην πλέον δεσμώτης και νυν φιλόσοφος έχει ηθική υποχρέωση να επιστρέψει πίσω στο σπήλαιο για να φανερώσει στους άλλους δεσμώτες την αλήθεια, να αναλάβει την εκπαίδευση τους και να τους οδηγήσει στον αληθινό φως. Παρόλα αυτά αντιμετωπίζει τον υπαρκτό κίνδυνο όχι μόνο να τον χλευάσουν αλλά ακόμα και να τον οδηγήσουν στον θάνατο, θεωρώντας τα λεγόμενα του ψευδή και απόρροια της τρέλας.
Η αλληγορία αυτή αν και γράφτηκε χιλιάδες χρόνια πριν περιγράφει με ακρίβεια την σύγχρονη πραγματικότητα. Η Νέα Τάξη Πραγμάτων δεν έρχεται, είναι ήδη εδώ! Αυτήν την περίοδο εκατομμύρια άνθρωποι είναι δεσμώτες στα σπίτια τους και τα Μέσα Μαζικού Ελέγχου ρίχνουν “σκιές” στα σπίτια μας, κάνοντας λόγο για έναν αόρατο εχθρό, για χιλιάδες νεκρούς και νοσούντες και μας κρατάνε με τον τρόμο μέσα στα σπίτια μας. Κανείς δεν μπορεί να βγει από το “κλουβί” του να δει την αλήθεια και όποιος τελικά πει μια διαφορετική άποψη, είναι τρελός, περιθωριακός, συλλαμβάνεται και απομονώνεται από το δήθεν κοινωνικό σύνολο.
Φυσικά και υπάρχει μια πραγματική ασθένεια εκεί έξω – από την οποία όλοι πρέπει να προστατευτούμε –που ως αποτέλεσμα μιας βιολογικής επίθεσης αφαιρεί ανθρώπινες ζωές, καταστρέφει οικονομίες και εν τέλει θα κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους.
Παράλληλα, όμως διεξάγεται ένα παγκόσμιο κοινωνικό πείραμα ελέγχου των κυβερνήσεων και των μαζών και από ό,τι φαίνεται διεξάγεται με επιτυχία!
Θ.Ζ.
Reblogged this on Macedonian Ancestry.