Γράφει : Ιωάννης Λαμπρογιάννης του Αναστασίου
https://ioannislamprogiannis.blogspot.com/2022/01/28-2008.html
Στις 5:15 το πρωί άφησε τη τελευταία του πνοή ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ Χριστόδουλος σε ηλικία 69 ετών.” Όλοι πέρασαν και χάθηκαν, λησμονήθηκαν. Τα αγάλματά τους τα εθρυμμάτισαν, τις φωτογραφίες τους τις τσαλαπάτησαν, τα ονόματά τους ούτε καν μνημονεύονται στις καθημερινές συζητήσεις. Κι όμως το όνομα του Ιησού Χριστού τον ουρανόν υπεραίρει. Αυτόν τον Χριστό λατρεύουμε και σ’Αυτόν Τον Χριστό Πιστεύουμε!”
Τίποτα δεν έγινε τυχαία στην περίπτωση του Μακαριστού Χριστόδουλου. Κάποιοι ήθελαν να τον βγάλουν από την μέση, καθώς ο λόγος του και η παρουσία του ενοχλούσαν, όπως αποκαλύπτει
Αν ζούσε όλα αυτά τα χρόνια, ίσως η κατάσταση να ήταν διαφορετική. Ο Μακαριστός ήταν αγαπητός στους Έλληνες, επηρέαζε την κοινή γνώμη και ενοχλούσε το κατεστημένο.Ο Χριστόδουλος ήταν ανεξέλεγκτος, δεν έμπαινε σε καλούπια». Με αυτή τη φράση ο επικοινωνιολόγος Σωτήρης Τζούμας, ένας από τους πιο στενούς και πιστούς συνεργάτες του μακαριστού Αρχιεπισκόπου, σχολιάζει στη «Δημοκρατία» το αποκαλυπτικό τηλεγράφημα του Οκτωβρίου του 2007 της αμερικανικής πρεσβείας για την ασθένεια του Χριστόδουλου και το Μακεδονικό.
ΤΑ ΛΌΓΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΕΝΟΧΛΟΥΣΑΝ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΤΠ ΠΟΥ ΔΙΑΦΑΊΝΟΝΤΑΝ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΣΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ ΓΙΑΤΙ ΜΙΛΟΥΣΕ ΓΙΑ:
«ΟΛΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ» – «ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΤΗΤΑ» – «ΓΕΝΙΚΟΤΗΤΑ»Για την αποσάθρωση κάθε ιδιαιτερότητος – αποκλειστικότητος!Για την «απονεύρωση» των γνωρισμάτων πολιτισμών και ιδεολογιώνΓια την «Παγκοσμιότη» που σημαίνει κοινή ενόραση με βάση τις επιλογές του ισχυρού!Για την «Η ΕΠΕΥΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ» – «ΤΟ ΠΡΙΟΝΙΣΜΑ ΤΟΥ ΚΛΑΔΙΟΥ»Για τον καθολικισμό και προτεσταντισμό που έχουν περάσει από την εκκοσμίκευση στην αλλοτρίωση!Για την ευθύνη της Εκκλησίας και η επικινδυνότητα της αποχής!Για την ρήξη με τα κατεστημένα της σκοπιμότητος – Μακριά από τη μαζοποίηση!Για τον «ΜΑΖΑΝΘΡΩΠΟ» ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
«Χάριτι Θεού η Ορθοδοξία στη νέα χιλιετία θα είναι η διέξοδος και στα αδιέξοδα του δυτικού ανθρώπου. Και τότε η Νέα Τάξη πραγμάτων δεν θα μπορεί να προωθήσει τις ψευδοπνευματικές καταστάσεις και τις απάνθρωπες επιλογές της. Σε όποιον το αρνείται, ας του προτάξουμε τους στίχους του ποιητή: «Για τες θρησκευτικές μας δοξασίες ο κούφος Ιουλιανός είπεν: “Ανέγνων, έγνων, κατέγνων”. Τάχατες μας εκμηδένισε με το “κατέγνων” του… Τέτοιες εξυπνάδες όμως πέρασι δεν έχουνε σ’ εμάς τους Χριστιανούς. “Ανέγνως, αλλ’ ουκ έγνως. Ει γαρ έγνως, ουκ αν κατέγνως” απαντήσαμεν αμέσως».
