Μετά τον Βενιζελοκομμουνισμό ήλθε ο Τσιπροκαραμανλισμός!
Σφοδρή επίθεση δέχεται ο πρώην πρόεδρος της Ν.Δ. και πρωθυπουργός της χώρας Κώστας Καραμανλής από τις εφημερίδες και τα ΜΜΕ του γνωστού συγκροτήματος, που πολεμάει δήθεν τον Μητσοτάκη, τον οποίο και θα στηρίξει με όλες του τις δυνάμεις την τελευταία στιγμή γιατί τους συνδέουν σχέσεις οικονομικές με βάθος δεκαετιών. Έτσι, στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ διαβάσαμε τον τίτλο: “Ο Τσιπροκαραμανλισμός ονειρεύεται πτώση Μητσοτάκη”.
Στον μεσοπόλεμο το Λαϊκό Κόμμα είχε χρεώσει στους Βενιζελικούς τον κομμουνισμό και μιλούσε για Βενιζελοκομμουνισμό. Τώρα η Ν.Δ. χρεώνει στον Καραμανλή τον Τσίπρα. Θέλουν να τελειώνουν με την υπόθεση Κώστας Καραμανλής γιατί αισθάνονται ανασφάλεια παρ’ όλο το γεγονός ότι είναι φανερό ότι ο Τσίπρας δεν τους απειλεί. Συγκεκριμένα φοβούνται ένα συνασπισμό μετά τις εκλογές της απλής αναλογικής με πρωθυπουργό που δεν θα ανήκει ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε στο ΠΑΣΟΚ και η περίπτωση Καραμανλή τους φοβίζει. Βεβαίως υπάρχει και άλλος υποψήφιος, ο οποίος κινείται δραστήρια προς αυτήν την κατεύθυνση το τελευταίο διάστημα και είναι το κορυφαίο στέλεχος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και άνθρωπος των Βρυξελλών 100% Μαργαρίτης Σχοινάς.
Όλη αυτή η κινητικότητα δείχνει ότι ίσως οι εκλογές είναι πολύ κοντά και δεν πηγαίνουν προς Μάη και Ιούνιο. Επί πλέον ιδιαίτερη σημασία έχει η δήλωση του γκουρού των εκλογικών αναμετρήσεων και συμβούλου στις εκλογές του ’19 του Μητσοτάκη αμερικανοεβραίου Γκρηνμπεργκ, ο οποίος δήλωσε ότι η Νέα Δημοκρατία δεν έχει να φοβηθεί τίποτε από τα δεξιά της (φυσιολογικό, αφού έβαλε την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ φυλακή) και ότι προς αυτή την κατεύθυνση έχει εξασφαλιστεί με την πολιτική της με τους λαθρομετανάστες και με τα εξοπλιστικά προγράμματα που της εξασφάλισαν τις κρίσιμες ψήφους από στρατό και αστυνομία που αναδεικνύουν κόμματα στα δεξιά της. Παρ’ όλα αυτά η Νέα Δημοκρατία συντηρεί ένα κλίμα αισιοδοξίας σε κάποιους Δελλαπατρίδηδες για τον απλούστατο λόγο ότι όσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό των κομμάτων που θα μείνουν εκτός βουλής, τόσο ευκολότερη είναι γι’ αυτήν η αυτοδυναμία.
Εάν μπορούσε δηλαδή να κατεβάσει και 20 κόμματα που θα έπαιρναν από 0,5% θα ήταν γι’ αυτήν επιτυχία και θα εξυπηρετούσε τα σχέδιά της.