Πότε ένα κόμμα μπορεί να έχει χαρακτήρα εθνικιστικό ή έστω εθνικό;
Όταν κάνεις βρώμικα παζάρια με την εξουσία και σκοτεινούς παρακρατικούς μηχανισμούς και σε προωθούν θεοί και δαίμονες, όταν είναι είναι ορθάνοιχτα για σένα όλες οι πόρτες του διαδικτύου, που για τους αληθινούς Εθνικιστές έχουν κλείσει, τότε κάτι συμβαίνει…
Όταν στον πόλεμο Ρωσσίας-Ουκρανίας κάνεις τον “Αλέκο” και δεν παίρνεις θέση και αντίθετα εμμέσως γλείφεις το ΝΑΤΟ, τότε δεν είσαι τίποτε άλλο από ένας σιωπηλό τσιράκι της Ουάσιγκτον και δεν μπορεί να είσαι σε καμία περίπτωση κόμμα εθνικό.
Όταν αρνείσαι το ίδιο σου το παρελθόν κι αρνιέσαι τις σημαίες που εσύ ο ίδιος κρατούσες και που σε έκαναν “νοματαίο” ενώ ήσουν ένα τίποτε, τότε ασφαλώς και δεν μπορείς να έχεις σχέση όχι μόνο με τον Εθνικισμό, αλλά ούτε με οποιαδήποτε ηθική στάση ζωής και αξιοπρέπεια.
Όταν μέχρι χθες δήλωνες αντικαπιταλιστής και σήμερα μιλάς για εθνικό καπιταλισμό είσαι πολύ απλά ένας καραγκιόζης.
Όταν ένα Κίνημα πολιτικό ακολουθεί ξενόδουλη πολιτική και δεν αγωνίζεται για επιστροφή στο εθνικό νόμισμα και για έξοδο της Ελλάδος από μία Ευρώπη γεωπολιτικό νάνο, που αποδείχτηκε ένα μεγάλο τίποτε, τότε ο πολιτικός αυτός σχηματισμός όχι μόνον κόμμα εθνικιστικό δεν μπορεί να είναι, αλλά ούτε εθνικό!
Και επί πλέον, όταν με πάσα άνεση συνεργάζεσαι με αυτούς που μέχρι χθες πολεμούσαν αυτό το οποίο υποτίθεται ότι ήταν το σπίτι σου, τότε απλά είσαι ανήθικος.
1 Comment