Το τέλος ενός αχάριστου 

Το τέλος ενός αχάριστου 

Μεγάλο αμάρτημα η αχαριστία, την οποία όπως λέει ο λαός, στην σχετική παροιμία “Δεν την θέλει ούτε ο Θεός, ούτε ο διάολος”. Χαρακτηριστική περίπτωση αχάριστου ο Αλέξης Τσίπρας, τον οποίον βλέπουμε να χαιρετάει γλοιωδώς και με υποταγή τον Αλαβάνο, ο οποίος τον στήριξε και τον ανέδειξε στην προεδρία πρώτα του Συνασπισμού και μετά του ΣΥΡΙΖΑ.

Στις 10 Φεβρουαρίου του 2008, το 5ο συνέδριο του ΣΥΝ εξέλεξε πρόεδρο τον Τσίπρα με 840 ψήφους (70,4%) έναντι 342 του Φώτη Κουβέλη (28,7%). Σε ηλικία 34 ετών, ο Τσίπρας έγινε ο νεότερος αρχηγός πολιτικού κόμματος στην ιστορία της μεταπολεμικής Ελλάδας. Ο Αλέκος Αλαβάνος ήταν αυτός που τον στήριξε και ήταν ο κυρίαρχος του πολιτικού πεδίου του ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο διαδέχθηκε, παρέμεινε πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ. Τα τελευταία χρόνια και ειδικά μετά την «ταραγμένη» περίοδο του 2015 οπότε και ο Αλέξης Τσίπρας συμβιβάστηκε με τις απαιτήσεις της Τρόικας, οι σχέσεις τους διαταράχθηκαν πλήρως. «Έσπασε εντελώς το σχοινί, που είχε αρχίσει ήδη να φθείρεται τα προηγούμενα έτη» έλεγαν χαρακτηριστικά στελέχη της Αριστεράς. 

Ο Τσίπρας χωρίς ίχνος ευγνωμοσύνης για αυτόν ο οποίος τον πήρε ανώνυμο και πολιτικά ανύπαρκτο και τον ανέδειξε έκοψε κάθε σχέση με τον Αλαβάνο. Ο Αλαβάνος έδωσε την απάντηση του «Και ο Ιησούς έπεσε έξω με την περίπτωση του Ιούδα, ήταν πλήρης αποτυχία» δήλωσε για την επιλογή του Αλέξη Τσίπρα ο Άλεκος Αλαβάνος προσθέτοντας ότι «αυτή την προδοσία της Αριστεράς και την απαξίωση της Αριστεράς μέσα στην κοινωνία δεν την έχει κάνει ο χειρότερος αντίπαλος μας με τόσο μεγάλη επιτυχία».  Μιλώντας στο ΣΚΑΪ, o κ. Αλαβάνος απάντησε θετικά στο ερώτημα αν ο Αλέξης Τσίπρας έχει λειτουργήσει για την Αριστερά χειρότερα και από τον χειρότερο δεξιό.

Βεβαίως, Τσίπρα δεν έχει μόνο η Αριστερά, την οποία και γελοιοποίησε και ξεφτέλισε. Τσίπρες υπάρχουν και αλλού… Πάντως η μοίρα κάθε αχάριστου στην Ιστορία δεν ήταν καλή! Από τον Βρούτο μέχρι τον Ιούδα δεν είχαν καλό τέλος…