21 Νοεμβρίου 1940: Η απελευθέρωση της Κορυτσάς από τον Στρατηγό Τσολάκογλου
Ο Ελληνικός στρατός εισέρχεται στην Κορυτσά, απελευθερώνοντας την καθώς και το Λεσκοβίκι και τους ορεινούς όγκους Μοράβα και Ιβάν.
Η ελληνική αντεπίθεση ξεκίνησε στις 16 Νοεμβρίου 1940, μόλις δύο εβδομάδες μετά την ιταλική εισβολή και τον επιτυχημένο επιβραδυντικό αγώνα των ελληνικών δυνάμεων στη μάχη της Πίνδου.
Η ελληνική επίθεση αναλήφθηκε μέσα στον ιδιαίτερα σκληρό χειμώνα στα ορεινά της Πίνδου, με αιχμή το ΙΙΙ Σώμα Στρατού (διοικητής υποστράτηγος Γεώργιος Τσολάκογλου) κατά του άξονα Μόραβα-υψώματος Ιβάν.
Η “ελαφρά” οργάνωση των ελληνικών σχηματισμών, που δεν περιλάμβαναν πολλά μηχανοκίνητα μέσα, βαρύ πυροβολικό και όγκο υλικών επιμελητείας, κατάφερε να μεταφέρει τον πόλεμο δυναμικά στις ορεινές περιοχές της Αλβανίας ακολουθώντας την υποχώρηση των ιταλικών δυνάμεων. Μετά την επιτυχημένη διείσδυση των τριών ελληνικών μεραρχιών (IX, X και της πρόσφατα αναδιοργανωμένης XV που προέλθε από ενίσχυση της 4ης Ταξιαρχίας) στους τομείς Τσαγκόνι και Μοράβα, η προέλαση συνεχίστηκε μέχρι την περιοχή της Κορυτσάς, όπου τμήμα της 9ης ιταλικής Στρατιάς (XXVI ΣΣ, Μεραρχίες ‘Parma’, ‘Piemonte’,’Venezia’) είχε οργανωθεί αμυντικά. Η ελληνική διάταξη, με νέες ενισχύσεις καθ΄οδόν (XI και XIII ΜΠ) αναδιοργανώθηκε, με τις X και ΧΙ Μεραρχίες να σχηματίζουν την ομάδα μεραρχιών ‘Κ’ υπό την διοίκηση του υποστρατήγου Γεωργίου Κοσμά και τη γενική διεύθυνση του επιτελείου του Συγκροτήματος Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας. Η μεγάλη πίεση που άσκησαν επί διήμερο τελικά έσπασε την ιταλική άμυνα.
Τα ιταλικά τμήματα υποχώρησαν με τα ελληνικά να περιορίζονται στην κατοχή και εξασφάλιση της πόλης. Η απουσία μηχανοκίνητων μέσων και η κούραση των ανδρών των ελληνικών τμημάτων έκαναν κάθε σκέψη για άμεση καταδίωξη αδύνατη. Ήταν όμως μια μεγάλη νίκη στο μέτωπο της Αλβανίας, η πρώτη από μια μακρά σειρά.
