Από τον έκτο ακόμη αιώνα η λέξη Γραικός είχε και εθνολογική–φυλετική έννοια. Στα κείμενα της πριγκίπισσας Άννας της δυναστείας των Κομνηνών, οι Έλληνες χωρίζουν και πάλι τον κόσμο σε Έλληνες και βαρβάρους! Φυσικά υπάρχει εκτός από αυτήν την αναφορά και πλήθος άλλων, σε κείμενα της περιόδου της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, όπως το έργο «Προς τον υιόν αυτού Ρωμανόν» του Κωνσταντίνου του Πορφυρογέννητου. Ένα κείμενο, το οποίον με τα δεδομένα της σημερινής εποχής θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ρατσιστικό. Κείμενο το οποίο εγράφη τουλάχιστον διακόσια χρόνια πριν το έργο της πριγκίπισσας Άννας.
Χαρακτηριστικό του προαναφερθέντος έργου είναι το εξής απόσπασμα: «Έκαστον γαρ έθνος διάφορα έχον έθη και διαλλάττοντας νόμους τε και θεσμούς οφείλει τα οικεία κρατύνειν και από του αυτού έθνους τας προς ανάκρασιν βίου κοινωνίας ποιείσθαι και ενεργείν. Ώσπερ γαρ έκαστον ζώον μετά των ομογενών τας μίξεις εργάζεται, ούτω και έκαστον έθνος ουκ εξ αλλοφύλων και αλλογλώσσων, αλλ’ εκ των ομογενών τε και ομοφώνων τα συνοικέσια των γάμων ποιείσθαι καθέστηκεν δίκαιον».
Σχετικά με το ζήτημα έχει γράψει και ο Νίκος Σβορώνος: «Οι Έλληνες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, δίπλα στο κοινό όνομα Ρωμαίος (Ρωμιός), που δίνεται σε όλους τους υπηκόους της Αυτοκρατορίας ανεξάρτητα από εθνολογική προέλευση, χρησιμοποιούν ήδη από τον έκτο αιώνα τον όρο Γραικός, παλαιό όνομα των Ελλήνων, όταν θέλουν να δηλώσουν την ελληνική τους εθνότητα και να διακριθούν από τους μη Ελληνικούς πληθυσμούς της Αυτοκρατορίας».
Γράφει επίσης ότι το όνομα “Έλλην” ήδη στην εποχή της δυναστείας των Κομνηνών έχει όχι μόνον πολιτιστικό, αλλά και εθνολογικό περιεχόμενο και ότι οι βυζαντινοί της εποχής χωρίζουν τον κόσμο σε Έλληνες και βαρβάρους. Γράφει δε τα εξής σχετικά: «Το όνομα Έλλην αρχίζει να ξαναπαίρνει το διπλό του πολιτιστικό και εθνολογικό περιεχόμενο. Έλλην είναι όποιος μετέχει ελληνικής παιδείας και έχει ελληνική καταγωγή. Για άλλη μια φορά οι Βυζαντινοί λόγιοι χωρίζουν τον κόσμο σε Έλληνες και βαρβάρους».
