Έχουμε κουραστεί να ακούμε και να διαβάζουμε για την επάνοδο, επιστροφή ή αναγέννηση σχηματισμών οι οποίοι θα αναμετρηθούν με το σύστημα και θα το “τελειώσουν”. Φθαρμένα πρόσωπα, κομματίδια-σφραγίδες, διαδικτυακά υποπροϊόντα με πατριωτικό περιτύλιγμα έχουν κατακλύσει τον απόλυτα ελεγχόμενο ψηφιακό κόσμο και υπόσχονται ανατροπές, εκλογικές εκπλήξεις, φανταστικά ποσοστά, δεκάδες έδρες, την ίδια στιγμή που στην κοινωνία είναι ανύπαρκτοι και αδυνατούν να οργανώσουν μια στοιχειώδη εκδήλωση με επιτυχία. Η στάση της Χρυσής Αυγής υπήρξε ΑΝΕΚΑΘΕΝ επιφυλακτική και ενάντια σε κάθε όψιμη απόπειρα που στοχεύει στην εκμετάλλευση ενός επίκαιρου γεγονότος ή στην δεδομένη κυβερνητική φθορά, γιατί τα παραπάνω δεν αποτελούν στοιχείο σοβαρής πολιτικής, αλλά την ουσία του καιροσκοπισμού αφού η ενασχόληση με τα κοινά δεν θέτει ως βάση ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΞΙΑΚΟ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ παρά μόνο το ατομικό συμφέρον. Επομένως τις ραγδαίες εξελίξεις που ευαγγελίζονται οι κάθε λογής σωτήρες της συμφοράς και τα brand name του “χώρου” (που με λύσσα πολεμούσαν και πολεμάνε τη Χρυσή Αυγή) έχουμε κάθε δικαίωμα να τις κρίνουμε με βάση τη δική μας ιδεολογία και όχι με τα ψηφοθηρικά τους κριτήρια. Για το λόγο αυτό θέτουμε μερικούς προβληματισμούς, απευθυνόμενοι σε όσους δεν έχουν καταλάβει το βρόμικο παιχνίδι που παίζεται πίσω από την πλάτη τους και αναρωτιόμαστε:
Όταν κάποιος κάνει βρώμικα παζάρια με την εξουσία και σκοτεινούς παρακρατικούς μηχανισμούς και τον προωθούν θεοί και δαίμονες, όταν μένουν ορθάνοιχτα όλες οι πόρτες του διαδικτύου, που για τους αληθινούς Εθνικιστές έχουν κλείσει, τι σημαίνει αυτό;
Όταν στον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας υιοθετείται η στάση του επιτήδειου ουδέτερου και, αντίθετα, εκθειάζεται (έμμεσα ή άμεσα) το ΝΑΤΟ, τότε ποιο είναι το ιδεολογικό αφήγημα όταν από δειλία αποφεύγεται η οποιαδήποτε αναφορά σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα;
Όταν το παρελθόν, οι σημαίες και τα σύμβολα αποτελούν ένα “πέρασμα” προς την ωριμότητα (δηλαδή συμμόρφωση προς τις επιταγές του συστήματος) και όχι τρόπο ζωής ποια μπορεί να είναι η σχέση με τον Εθνικισμό; Από πότε οι εθνικιστές εκφράζονται από δηλωσίες, μετανοημένους και “πρώην”;
Όταν κάποιος δηλώνει αντικαπιταλιστής αλλά ταυτόχρονα τον γοητεύει και ο… εθνικός καπιταλισμός (!) τι άλλο μπορεί να είναι πέρα από ένας καραγκιόζης της πολιτικής;
Όταν λοιπόν κάποιος ακολουθεί ξενόδουλη πολιτική και δεν αγωνίζεται για επιστροφή στο εθνικό νόμισμα και για έξοδο της Ελλάδος από μία Ευρώπη γεωπολιτικό νάνο, που αποδείχτηκε ένα μεγάλο τίποτε, τότε όχι μόνον κόμμα εθνικιστικό δεν μπορεί να εκπροσωπεί, αλλά ούτε εθνικό!
