«Η Κραυγή δεν είναι δική σου. Δε μιλάς εσύ, μιλούν αρίφνητοι πρόγονοι με το στόμα σου. Δεν πεθυμάς εσύ· πεθυμούν αρίφνητες γενεές απόγονοι με την καρδιά σου. Οι νεκροί σου δεν κείτουνται στο χώμα. Γένηκαν πουλιά, δέντρα, αγέρας. Κάθεσαι στον ίσκιο τους, θρέφεσαι με τη σάρκα τους, αναπνέεις το χνότο τους. Γένηκαν Ιδέες και πάθη, κι…
Η σημασία της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας στις μέρες μας είναι κάτι που έχει μείνει ασχολίαστο και δεν έχει δοθεί η σημασία που του πρέπει. Θα ξεκινήσω με μια χιλιοειπωμένη φράση που αποτελεί τον ορισμό της τραγωδίας. «Ἔστιν οὖν τραγῳδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδῶν ἐν τοῖς μορίοις,…
Μεγάλη η αγανάκτηση για την οικονομική μας εξαθλίωση. Τεράστια η οργή από τον ασύλληπτο οικονομικό όλεθρο και τη μείωση της εθνικής κυριαρχίας που επισύρει. Ατέρμονες και απελπιστικά αδιέξοδες οι οικονομικές αναλύσεις για την τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας.
Πολλοί κατηγορούν τον Λαϊκό Σύνδεσμο ότι προσπαθεί να βρει αποδιοπομπαίους τράγους για την σημερινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα, είτε στοχεύοντας τους λαθρομετανάστες, είτε λαϊκίζοντας περί του θέματος. Βάζω ακριβώς τα λόγια τους πάνω στο ζητούμενο, αφού αυτοί που ευαγγελίζονται την «δημοκρατία» και την «ελευθερία του λόγου» δεν τολμούν να κάνουν το ίδιο με…
«Όταν φοβάσαι, ο φόβος διακλαδώνεται σε αναρίθμητες γενεές και εξευτελίζεις αναρίθμητες ψυχές μπροστά και πίσω σου. Όταν υψώνεσαι σε μια γενναία πράξη, η ράτσα σου ολάκερη υψώνεται και αντρειεύει». Ν. Καζαντζάκης
Εκείνοι που δηλώνουν Εθνικιστές είναι στην σημερινή εποχή αρκετοί, έτσι ώστε κάτω από την έννοια του Εθνικισμού να κρύβονται τόσο διαφορετικές όσο και αντιφατικές θεωρίες και ερμηνείες. Δεν είναι παράξενο, λοιπόν, όταν το ευρύ κοινό, που δεν είναι εξοικειωμένο με τις Ιδέες μας, και δεν μπορεί να ξεχωρίσει αμέσως τις μεγάλες διαφορές που κρύβονται κάτω…
Το να μπορέσει κάποιος να βαδίσει στον δρόμο της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ήταν (και συνεχίζει να είναι) ταυτόχρονα τόσο δύσκολο, όσο και πολύ όμορφο. Φυσικά, όπως σ’ όλα τα πράγματα, έτσι και σ’ αυτόν τον δρόμο υπάρχουν διαβαθμίσεις τελειότητας. Στιγμές Ηρωισμού και προδοσίας, Αυταπάρνησης και ατομοκεντρισμού, παραδείγματα προς πρότυπο (και όχι προς μίμηση) αλλά και προς…
Δυο εικόνες ενός συνηθισμένου ανοιξιάτικου απογεύματος της τσιμεντένιας τερατούπολης που λέγεται Αθήνα: Από την μία ένας ασύντακτος εσμός από παρδαλά, μεδουσόμορφα αρσενικοθήλυκα, κάποιοι αναρχισμένοι, κάποιοι άλλοι αριστερισμένοι αλλά όλοι απαραιτήτως…συνδικαλισμένοι, ένα ασυνάρτητο και δυσαρμονικό άθροισμα “κοινωνικά χειραφετημένων” (αλλά πλήρως υποταγμένων στον κυκεώνα των ενδο-αντιφάσεων και προκαταλήψεων τους) ατομικοτήτων, υψώνει τα μουντζουρωμένα του παπλωματοσέντονα προς θέα…
Ένα επαναστατικό Κίνημα που ως υπέρτατο καθήκον του έχει, να εξοστρακίσει ένα σαθρό και διεφθαρμένο πολιτικό καθεστώς εγκαθιδρύοντας μια νέα κοινωνική Πολιτεία, στηριζόμενη πάνω σε μια έντιμη και δικαία μορφή διακυβέρνησης, ένα επαναστατικό Κίνημα που στηρίζεται στις αρχέγονες και ιερές αξίες, όπως η Πατρίδα, η Φυλή, η Οικογένεια, που έχει βαθιά ιστορική συνείδηση, που βαδίζει…
Ούτε ένας χρόνος δεν είχε περάσει από τον μαρτυρικό Σεπτέμβριο του 480 πχ, όταν οι Αθηναίοι αναγκάστηκαν να αφήσουν την πολυαγαπημένη τους πόλη και να επιβιβαστούν στα πλοία που θα τους μετέφεραν στην Αίγινα, προκειμένου να σωθούν από τις ασιανές ορδές του Ξέρξη.