Share Μεσοπολεμικές ιδεολογικοπολιτικές ζυμώσεις Η αστική δημοκρατία εμπρός στο ρεύμα της αμφισβητήσεώς της εγκαταλείπει αδιστάκτως τον ριζοσπαστισμόν της, καθίσταται συντηρητική, χρησιμοποιεί αυταρχικές μεθόδους και εν τέλει ποινικοποιεί την αμφισβήτηση της εξουσίας της με ειδικούς νόμους, οι οποίοι προστατεύουν το αστικόν καθεστώς [Βενιζέλειος νόμος N.4229/24 Ιουλίου 1929 (ΦΕΚ 245/Τεύχος Πρώτον/25 Ιουλίου 1929) περί του «Ιδιωνύμου αδικήματος»,…
Η ευρεία ευεργετική επίδραση της λογοτεχνίας, των προϊόντων του εντέχνου λόγου στην ζωή του ανθρώπου με την ανάγνωση σπουδαίων λογοτεχνικών έργων, έχει την σημασίαν παιδευτικής και συνάμα ιαματικής διαδικασίας, συμβαλλούσης στην πνευματικήν μας υγεία και ανάπτυξη, καθώς και στην κατανόηση των ατομικών και συλλογικών προβλημάτων.
Ο Μάτιας Ράκοσι – Ρόζενφελντ (Mátyás Rákosi – Rosenfeld), ο τρίτος «μικρός Στάλιν» της δυστυχούς κατεχομένης από τους μπολσεβίκους Ανατολικής Ευρώπης, εξεκίνησεν αρκούντως διαφορετικώς από τους ομολόγους του : Ο Ούλμπριχτ ήταν χειρώναξ εργάτης και ξυλουργός, ο Μπιέρουτ ήταν (πιθανώς) αγρότης, αλλά ο Ράκοσι ήταν υιός ενός Εβραίου μικρεμπόρου. Ήταν επίσης σχετικώς καλώς μορφωμένος. Γεννημένος…
Μεσοπολεμικές ιδεολογικοπολιτικές ζυμώσεις Κατά την παράθεση της παρούσης σειράς άρθρων περί των διαφόρων πνευματικών προσωπικοτήτων και θεωρητικών ρευμάτων που διεμόρφωσαν το πλαίσιον των εθνικών ιδεών στην νεωτέρα εθνικήν ιστορία και πριν γίνει αδρά αναφορά των διαφόρων εντύπων τα οποία εξέφρασαν τις διάφορες κοσμοθεωρητικές και ιδεολογικοπολιτικές τάσεις, θα παρατεθεί περιληπτική περιγραφή του κοινωνικο – οικονομικού και…
«Παρακμή της Δύσεως», ομοιότητες και αντιθέσεις της με την σύγχρονο ιστοριονομία, την παραδοσιακήν αντίληψη και την ουτοπική μυθιστοριογραφία. (Τμήμα δεύτερον)
Η Θεία Κωμωδία («La Divina Commedia»), είναι ένα επικόν, αφηγηματικόν ποίημα του Φλωρεντινού (από αρχοντική γενεά) Δάντη Αλιγκέρι (Dante Alighieri, 1265-1321). Εγράφη στο χρονικόν διάστημα 1308-1321 και θεωρείται δικαίως ως ένα από τα σημαντικότερα έργα στην ιστορίαν της παγκοσμίου λογοτεχνίας, έχον χαρακτηρισθεί ως αληθής «Επιτομή» του Μεσαιωνικού Ευρωπαϊκου Κόσμου. Το ποίημα χωρίζεται σε τρία κύρια…
«O Θεός δίνει το σύνθημα της μάχης, κι ορμώ κι εγώ στην έφοδο… Η προσευκή μου δεν είναι κλαψούρισμα ζητιάνου μήτε ερωτικιά εξομολόγηση. Μήτε ταπεινός απολογισμός εμποράκου: σου ’δώκα, δώσε μου. Η προσευκή μου είναι αναφορά στρατιώτη σε στρατηγό…». ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ – Η ΠΡΟΣΕΥΚΗ ΜΟΥ
«Παρακμή της Δύσεως», ομοιότητες και αντιθέσεις της με την σύγχρονο ιστοριονομία, την παραδοσιακήν αντίληψη και την ουτοπική μυθιστοριογραφία. (Τμήμα πρώτον)
Με “εικόνες” αγοράζουν τις ψυχές των λαών Μία γιγαντιαία επιχείρηση προπαγάνδας και ψυχολογικού πολέμου ευρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Αλλάζουν τον κόσμο και όχι για το καλό του και αυτοί που τον αλλάζουν φρόντισαν και φροντίζουν όποιον δεν έχουν αγοράσει με το βρώμικο χρήμα τους είτε να τον εξοντώνουν, είτε να του επιβάλουν απόλυτη σιωπή.
Ποτέ δεν ρωτώ έναν άνδρα τι δουλειά κάνει, γιατί αυτό ποτέ δεν με ενδιαφέρει. Αυτά που τον ρωτώ είναι οι σκέψεις και τα όνειρά του.