Μια πρόσφατη δήλωση του αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης γύρω από τους εθνάρχες της Ελλάδος, με άφησε άφωνο, θα μπορούσε και καραφλό εάν είχα μαλλιά! Συγκεκριμένα ο υπουργός δήλωσε: “καλώς ή κακώς, τρεις είναι οι εθνάρχες στην Ελλάδα: Του Κέντρου ο Ελευθέριος Βενιζέλος, της Δεξιάς ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και τώρα ήρθε η ώρα της Αριστεράς να αποκτήσει τον εθνάρχη της, εάν δεν τον απέκτησε ήδη, τον Αλέξη Τσίπρα. Το πόσο μεγάλος είναι το απέδειξε το τελευταίο διάστημα, κόντρα σε όλο το σύστημα…Περί εθνάρχου λοιπόν ο λόγος και επειδή πολλά έχουν γραφεί για τον Βενιζέλο και τον Καραμανλή δεν χρειάζεται να επαναλάβω λεπτομέρειες που ήδη γνωρίζετε και έχω επισημάνει στα παλαιότερα άρθρα, και. Σε ποιόν Έλληνα άραγε οφείλουμε τον τιμητικό τίτλο “εθνάρχης”; Μα ασφαλώς σε κάποιον ευπατρίδη που αγωνίστηκε με όλες του τις δυνάμεις, συνήθως έως θανάτου, υπέρ της εθνικής ιδέας! Δηλαδή της ευημερίας του κοινωνικού συνόλου, της εδαφικής αποκατάστασης σε πολεμική διαμάχη με άλλο έθνος και την απελευθέρωση αλύτρωτων εθνικών πληθυσμών εκτός συνόρων. Αυτός κατά την γνώμη μου πρέπει να είναι ο ορισμός του εθνάρχη ενός έθνους. Ο γενικός ορισμός που δίνει η εγκυκλοπαίδεια Ηλίου είναι: ο αρχηγός έθνους ή και ο πνευματικός ηγέτης του λαού…ο τίτλος απονέμεται εις δημοφιλείς αρχηγούς έθνους. Κατά την διάρκεια των δεκαετιών που ακολούθησαν τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο και ιδιαίτερα τις παρηκμασμένες δεκαετίες της μεταπολίτευσης ’70, ’80, ’90, ’00 και πλέον ’10, η λέξη εθνάρχης αποδόθηκε αυστηρώς σε πολιτικά πρόσωπα αμφιλεγόμενης όμως αξίας. Ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος και ο Καραμανλής μονοπώλησαν τον τιμητικό τίτλο αυτό.
Συμπτωματικά αμφότεροι ανακηρύχθηκαν εθνάρχες ακριβώς όπως και ο Βενιζέλος, όταν ήταν εν ζωή ή αμέσως αφού αποδήμησαν εις Κύριον! Θα ρωτήσετε ποιός λοιπόν αξίζει να φέρει τον τιμητικό αυτό τίτλον, εάν όχι οι 3 παραπάνω δημοφιλείς πολιτικοί. Ποιός μπορεί να τιμηθεί με αυτό το βαρύτιμο μετάλλιο που προαγάγει τον απλό ηγέτη ενός έθνους σε αθάνατο σύμβολο προσφοράς, σοφίας και ανδρείας. Σίγουρα όχι ο Αλέξης Τσίπρας, όπως βιάζεται να τον αναγορεύσει σε “εθνάρχη” ο υπουργός του. Η έκφραση “εάν δεν ευλογήσεις τα γένια σου” δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερη εφαρμογή στην δήλωση του αναπληρωτή υπουργού της συγκυβέρνησης. Εθνάρχης κατά την γνώμη μου είναι αυτός που ηγείται πολιτικά ή στρατιωτικά ή και τα δύο μαζί του έθνους και συνήθως θυσιάζει τον εαυτό του υπέρ της πατρίδος, υπέρ του συνόλου, αδιαφορώντας για την υστεροφημία του. Τον τίτλο του εθνάρχη πρέπει αυστηρώς να φέρει μόνον εκείνος που δίνει το είναι του για το έθνος του, χωρίς να ζητά πολιτικά και οικονομικά ανταλλάγματα. Ιωάννης Μεταξάς, Αλέξανδρος Παπάγος, Γεώργιος Γρίβας Διγενής. Και οι τρεις υπήρξαν επιφανείς στρατιωτικοί, τυχαίο ή μήπως όχι; Ειδικά για τον Γρίβα Διγενή και την αντιστασιακή οργάνωση Χ έχει πέσει τόση λάσπη από τους ελληνόφωνους αριστερούς, που απορώ πως δεν έχει σηκωθεί να τους πελεκήσει από το μνήμα του! Ως και συνεργάτη των Γερμανών ναζί αποκάλεσαν τον μέγιστο Γεώργιο Γρίβα επειδή πολέμησε στο πλευρό της Χωροφυλακής και της ταξιαρχίας Ρίμινι τους ΕΑΜίτες που οργάνωσαν μαζί με το ΚΚΕ τον Δεκέμβριο του 1944 στην Αθήνα τον Β’ γύρο της κομμουνιστικής ανταρσίας για την κατάληψη της εξουσίας δια των όπλων!
Εις απάντησιν των συκοφαντών του Γρίβα Διγενή σας αποκαλύπτω τον θαμμένο ύμνο της αντιστασιακής οργάνωσης Χ που υπερήφανα έψελναν οι Χίτες το 1941 μαζί με άλλα εμβατήρια, τα γνωστά Χίτικα:
Μέσα στη μαύρη την σκλαβιά
όλοι εμείς παιδιά της Χ με μια καρδιά
συντρίβουμε τον κάθε μας εχθρό
Βούλγαρο, Ιταλό και Γερμανό
στην πόλη μας και το βουνό.
Με όπλα δεν θα χύσουμε
ούτε μια σταγόνα αίμα ελληνικό
μόνο το άτιμο προδοτικό
των βουλγαρόφιλων κουμμουνιστών
για νάβρη η Ελλάδα λυτρωμό.
Θέλουμε την Ελλάδα μας
να την κάνουμε μεγάλη και τρανή
να πιάνη από της Κύπρου το νησί
ως την Αυλώνα πούναι ελληνική
και μες την Σόφια κατοχή.
Η προπαγάνδα σε ανιστόρητους εγκεφάλους βρίσκει εύφορο έδαφος και πάντοτε τους μολύνει ίσως και δυστυχώς διά παντός. Για αυτό αρέσκομαι να λέω πως η παιδεία εκτός από είναι καθήκον του κράτους είναι και χρέος του πολίτη και ιδιαίτερα του γονιού!. Εν κατακλείδι: Εθνάρχης δεν γεννιέσαι, μόνο γίνεσαι και μάλιστα μετά θάνατον
Ν.Β.
Κύριε Γενικέ Γραμματέα, Αξίζετε πολλές ευχές για την σθεναρή στάση σας στα ζητήματα υπεράσπισης των ΕΛΛΗΝΩΝ. Ακούω τις ομιλίες σας τακτικά. Σας εύχομαι καλές εορτές να έχετε.
ΙΩΑΝΝΗΣ Β.
Θεατές σε μια Ελλάδα η οποία αλλάζει καθημερινά, πληθυσμιακά, οικονομικά, εθνολογικά και δυστυχώς χωρίς καμιά αντίσταση, από ένα πάλαι ποτέ υπερήφανο λαό με περγαμηνές που φθάναν στο βάθος της αρχαιότητας. Τελικά τα μεγάλα σχέδια αξιοποίησης του παλαιού αεροδρομίου του Ελληνικού, μιας και οι πολιτικές ηγεσίες στάθηκαν ανίκανες να το διατηρήσουν ως δεύτερο εναλλακτικό αεροδρόμιο, όπως σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, λόγω του ότι η αποικιακή σύμβαση του νέου αεροδρομίου Ελ.Βελ. το απαγόρευε, είχε ανώμαλη προσγείωση, μετατρέποντας το τεράστιο αυτό χώρο σε μια ελληνική Πολιτεία αλλοδαπών! Το καθιστούν έναν απέραντο λαθρομεταναστευτικό καταυλισμό! Ορμητήριο συμμοριών. Κέντρο εγκληματιών. Έγκλημα και τιμωρία για το κατά εξακολούθηση «μπακαλεύεσθαι» των Ελλήνων επί πολλά χρόνια με τα καθεστώς της διαφθοράς και της διαπλοκής.
Σ.Μ.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-fwnh-tou-laou-mhnumata-epistoles-paraskeuh-18-dekembriou-2015#ixzz3udD4CUsG
