Για την 21η Απριλίου 1967

Για την 21η Απριλίου 1967

Διαχρονικό άρθρο του Αντίοχου

Γεννήθηκα σ’ ένα μικρό ορεινό χωριό της Πελοποννήσου, στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Άλλες εποχές τότε. Ηλεκτρικό ρεύμα δεν υπήρχε! Οπότε, ούτε φως μετά τη δύση του ηλίου, τηλεόραση, τηλέφωνο, πλυντήριο, κουζίνα, καλοριφέρ, θερμοσίφωνας κτλ. Κάποιες φορές που οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ κατεβάζουν τους διακόπτες, ξαναθυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια και αναρωτιέμαι πώς ζούσαμε τότε. Κατά τα άλλα, ένας άθλιος χωματόδρομος που μας συνέδεε με την πρωτεύουσα του νομού (λεωφορείο δεν υπήρχε, μόνο ένα φορτηγό, με μια τέντα της συμφοράς που έμπαζε νερό όταν έβρεχε, ανοιχτό από πίσω, το θυμάμαι και ξυλιάζω κ.τ.λ.), μπαλωμένα ρούχα, ξυπόλητα παιδιά το καλοκαίρι, πλαστικό πέδιλο με χοντρή κάλτσα το χειμώνα, ένας σωρός από κουρέλια για μπάλα, πείνα και δυστυχία, κρέας Χριστού και Λαμπρή, για τουαλέτα μια υπαίθρια «τρύπα», κι άλλα ωραία, που όσοι αναγνώστες έχουν γεννηθεί μετά το ’70 και με διαβάζουν θα τα θεωρούν απίστευτα.

Η μεγάλη αλλαγή στη ζωή μας.

Ώσπου, ήρθε η 21η Απριλίου. Και ρεύμα μας φέρανε, καινούργιοι δρόμοι άνοιξαν παντού –ας είναι καλά η ΜΟΜΑ-, ο δικός μας ασφαλτοστρώθηκε, μπήκε και λεωφορείο της γραμμής, η Χωροφυλακή υποχρέωσε όλους να φτιάξουν κανονικές τουαλέτες, οι αγρότες απαλλάχτηκαν από τα χρέη –τα χάρισε η εθνική κυβέρνηση-, εργοστάσια άνοιξαν εκεί κοντά και δούλευε ο κόσμος, αρχίσαμε να τρώμε κρέας συχνότερα (μέχρι και μπανάνες – για την εποχή εκείνη ήταν κάτι αδιανόητο), να αγοράζουμε ρούχα και παπούτσια… Γίναμε άνθρωποι!

Το κολοσσιαίο έργο

Το έργο της 21ης Απριλίου ήταν τεράστιο. Χωρίς υπερβολή, τα έργα που έγιναν στα 7 αυτά χρόνια ήταν περισσότερα απ’ όσα είχαν γίνει από την απελευθέρωση της Ελλάδος μέχρι το 1967 (εξαιρούνται τα 4 χρόνια της 4ης Αυγούστου)! Η οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδος και η οικονομική πρόοδος των Ελλήνων, ήταν πρωτοφανής. Η δραχμή κατέστη ένα από τα πιο σταθερά νομίσματα. Η εμπορική μας ναυτιλία πρώτη στον κόσμο! Άρχισε να πλακώνει και ο τουρισμός. Άνεργος ούτε για δείγμα! Δημόσιο χρέος; Τι εάν’ αυτό; Τρώγεται; Δεν υπήρχε δημόσιο χρέος, κυρίες και κύριοι, επί 21ης Απριλίου! Ούτε ελλείμματα βεβαίως. Αυτά είναι… καινούργια φρούτα, της «δημοκρατίας». Αντίθετα, λεφτά υπήρχαν! Και με επιστολή του στον Νίξον, στις 15/01/73, ο Γ. Παπαδόπουλος, του δηλώνει ότι για λόγους Εθνικής υπερηφάνειας και οικονομικής και στρατιωτικής επαρκείας, η Ελλάς δεν θα δεχόταν πλέον την δωρεάν στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ!

Διακυβέρνηση με καθαρά χέρια

Πώς πέτυχαν το οικονομικό θαύμα οι Αξιωματικοί, ενώ οικονομολόγοι δεν ήταν κι ούτε είχαν σπουδάσει στα London school of economics και στα Harvard; Είναι απλό: 1ον)

Έπρατταν με γνώμονα τα συμφέροντα της πατρίδας κι όχι της αρρωστημένης κλίκας των αδηφάγων πλουτοκρατών και 2ον)

Δεν έκλεβαν οι ίδιοι και δεν επέτρεπαν να κλέβει και κανένας άλλος, ούτε στα ψηλά, ούτε στα χαμηλά κλιμάκια. Μπήκαν στη διακυβέρνηση με καθαρά χέρια κι όπως μπήκαν έτσι και βγήκαν. Τους κατηγόρησαν για τα μύρια όσα, εκτός από ένα: κανένας δεν τόλμησε να τους πει κλέφτες και καταχραστές. Ποια σύγκριση μπορεί να γίνει με το σήμερα; Πάρτε τον Στρατηγό Στυλιανό Παττακό. Ήταν αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως. Την ίδια θέση επί «δημοκρατίας» είχε και ο Τσοχατζόπουλος. Να μην πούμε πολλά, ο ένας έμενε στα Πατήσια, σ’ ένα σπίτι προπολεμικό, ο άλλος έμενε στη σκιά της Ακροπόλεως, σ’ ένα παλάτι… Αυτά βλέπει σήμερα ο κοσμάκης και το «πού είσαι Παπαδόπουλε» βγαίνει περισσότερο από ποτέ από τα χείλη των απλών Ελλήνων.

Ξέφτισε σιγά-σιγά και ο μύθος του «αμερικανοκίνητου πραξικοπήματος».

Μόνο κάτι τελειωμένοι αριστεροί το πιστεύουν πλέον, αν το πιστεύουν κι αυτοί πραγματικά. Η αλήθεια, που αποκαλύπτεται –έστω και με το σταγονόμετρο- βεβαιώνει ότι το ξημέρωμα της 21/4/67, οι Επαναστάτες έπιασαν στον ύπνο Αμερικανούς και λοιπούς. Κι όπως είπε πρόσφατα σε μια συζήτηση ένας απλός άνθρωπος: «θα πέθαινε στη φυλακή ο Παπαδόπουλος αν ήταν άνθρωπος των Αμερικανών»;

Τα λάθη της 21ης Απριλίου

Θα μου πείτε: μα όλα ωραία και καλά τα βρίσκεις Αντίοχε στην 21η Απριλίου; Ασφαλώς όχι. Έγιναν και λάθη: 1ον) Το «είμαστε παρένθεση». 2ον) Στην αντιμετώπιση των πολιτικάντηδων. Ο λαός ήθελε να τους βάλουν όλους σ’ ένα σαπιοκάραβο και να τους φουντάρουν στ’ ανοιχτά, για να γλιτώσει μία κι έξω από δαύτους. Αλλά εδώ η Επανάσταση δεν εφήρμοσε τη θέληση του λαού. Ούτε καν εκδόθηκε μια «μαύρη βίβλος» των πολιτικών, με κλεψιές, σκάνδαλα κλπ, για να τους σιχαθεί ο λαός και να μην ξανασηκώσουν κεφάλι, παρά το γεγονός ότι τα σχετικά στοιχεία περιήλθαν σε γνώση της Εθνικής κυβερνήσεως και προτάθηκε η δημοσιοποίησή τους. 3ον) Δεν κρατικοποιήθηκε ο τύπος. 4ον) Δεν έφτιαξαν οργάνωση νεολαίας, κατά τα πρότυπα της θρυλικής ΕΟΝ του Ιωάννου Μεταξά. 5ον) Καλή η οικονομική ανάπτυξη, καλός ο εκσυγχρονισμός της χώρας, αλλά ο λαός και ιδιαίτερα η νεολαία θέλουν και ιδεολογική τροφή. Φτάσαμε στο σημείο, κάποιος εξυπνάκιας να ξεστομίσει το «ιδεολογία μας είναι ότι δεν έχουμε ιδεολογία». Ο τομέας αυτός παραμελήθηκε και το κενό έσπευσαν να το καλύψουν οι παλαιοκομματικοί και οι κομμουνιστές, με τα γνωστά αποτελέσματα. 6ον) Δεν δημιουργήθηκε αξιόπιστη διάδοχος κατάσταση, με συνέπεια, μετά το 1974, ένας ολόκληρος κόσμος να μείνει χωρίς πολιτική έκφραση και να βρεθεί ανάμεσα στη Σκύλα του καραμανλισμού και στη Χάρυβδη του αριστερισμού.