14 χρόνια έχουν περάσει από την ημέρα που αριστεροί δολοφόνοι βγήκαν από τα μπλοκ γνωστών συμμοριών της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και έκαψαν ζωντανούς τρεις ανθρώπους και ένα αγέννητο βρέφος, μέρα μεσημέρι, στο κέντρο των Αθηνών.
Ήταν οι μέρες των παλλαϊκών αντιδράσεων για το πρώτο μνημόνιο του Τζέφρυ Παπανδρέου και η αριστερά πιστή στο αντιλαϊκό της καθήκον έσπευσε να προβοκάρει και να τερματίσει τις αντιδράσεις του Λαού απέναντι σε αυτό που θα επακολουθούσε. Όπως λίγα χρόνια μετά οι ροπαλοφόροι του ΚΚΕ φύλαγαν την Βουλή και λάμβαναν τα συγχαρητήρια από τον νυν αντιπρόεδρο της ΝΔ, Άδωνι Γεωργιάδη, έτσι και οι κουκουλοφόροι δολοφόνοι έκαναν την βρώμικη δουλειά για ένα ολόκληρο αντεθνικό καθεστώς.
Η λήξη της σχετικής δίκης ολοκλήρωσε την βρωμερή συγκάλυψη των παρακρατικών και – κυρίως – των εντολέων τους, αφού χρόνια μετά κανείς «δεν είδε» τίποτα για εκείνον τον εμπρησμό που συνέβη εμπρός στα μάτια χιλιάδων. 14 χρόνια μετά και η εντύπωση που αποκομίζει κανείς είναι ότι οι μολότοφ… πετάχτηκαν μόνες τους, όπως μόνη της κατέρρευσε η τζαμαρία του κτηρίου της Μαρφίν.
Το έγκλημα της αριστεράς πραγματοποιήθηκε επί υπουργείας Μιχάλη Χρυσοχοΐδη! Το έγκλημα συγκαλύφτηκε, παρά τις χιλιάδες των μαρτύρων και τις δεκάδες των καμερών ασφαλείας που κατέγραφαν κάθε κίνηση στην περιοχή. Το έγκλημα συγκαλύφθηκε, γιατί εντολέας ήταν το αμαρτωλό καθεστώς των μνημονίων και της επιτροπείας, που μέσω αυτού του εγκλήματος εξασφάλισε την επιβίωσή του, εις βάρος των Ελλήνων.
Το έγκλημα συγκαλύφτηκε και όλο το πολιτικό σύστημα επιθυμεί και να ξεχαστεί. Δυστυχώς, γι’ αυτούς, υπάρχει η Χρυσή Αυγή, η μόνη πολιτική δύναμη που τιμά την μνήμη των θυμάτων και έτσι κανείς δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσει ότι στις 5 Μαΐου 2010, αριστεροί δολοφόνοι, με τη βοήθεια αριστερών συνεργών έκαψαν ζωντανούς την Παρασκευή Ζούλια, τον Νώντα Τσακάλη, την Αγγελική Παπαθανασοπούλου και το αγέννητο βρέφος της για να εξυπηρετήσουν ένα βρωμερό, αντιλαϊκό και αντεθνικό καθεστώς.