«Με όσα αποτόλμησαν εναντίον του Κυρίου οι Ιουδαίοι, είναι σα να τράβηξαν πάνω τους εκείνη την ημέρα, για την οποία πρόλεγε κι ο προφήτης: μέρα εκδίκησης αυτή θα είναι για τον Κύριο. Αυτά έπαθαν οι Ιουδαίοι, νομίζοντας ότι θα εξοντώσουν τον Κύριο. Αυτά προκάλεσαν σε βάρος τους, φωνάζοντας κατά του Κυρίου. Σ’ αυτά καταδικάστηκαν, θέλοντας να κρίνουν τον Κύριο. Οι Ιουδαίοι με την κακία τους ερήμωσαν τους εαυτούς τους και από την οικουμένη και τώρα είναι χωρίς πόλη. Οι Ιουδαίοι κέρδισαν τη συγκατοίκησή τους με τους δαίμονες».
Μέγας Αθανάσιος
Με την ονομασία εγκώμια επιταφίου φέρονται στη βυζαντινή υμνολογία – υμνογραφία ειδικά τροπάρια που ψάλλονται κατά τον Όρθρο του Μεγάλου Σαββάτου. Παραδοσιακά, ψάλλονται το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής, αρχικά εντός των ναών και επαναλαμβάνονται κατά την έξοδο του επιταφίου. Σε όλη την έκταση των ποιητικών κειμένων δεσπόζουν δύο εκ διαμέτρου αντίθετα στοιχεία: ο δραματικός λόγος και το θριαμβευτικό στοιχείο, η θνητότητα και η αθανασία, η λύπη και η χαρά, ο πόνος του Σταυρού, αλλά και ο θρίαμβος της Αναστάσεως. Πρόκειται για τροπάρια που αποδίδονται κυρίως στην λαϊκή έμπνευση, και μετέφεραν μέσα στους αιώνες έναν πανέμορφο γλωσσικό πλούτο καθιστώντας τα εκ των πιο αγαπητών ψαλμών μεταξύ των Ελλήνων Ορθοδόξων.
Όμως, εδώ και χρόνια έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία για την απάλειψη των εγκωμίων («μεγαλυναρίων») της Μεγάλης Παρασκευής, καθώς αναφέρονται στους σταυρωτήδες του Κυρίου μας. Μέσα στους ποιητικούς στίχους, η συλλογική μνήμη των Πιστών αποτυπώνει την εικόνα του Εβραϊσμού που μισεί τον Χριστό και τα Έθνη. Δημοσιεύματα με τίτλους όπως «Το Πάσχα του Μίσους» και αναρτήσεις εβραϊκών οργανώσεων χύνουν το δηλητήριο τους σχεδόν κάθε Μεγάλη Εβδομάδα. Μέχρι τώρα, παρά τις πιέσεις, οι επικεφαλής της Ορθοδοξίας μας στάθηκαν στο ύψος τους. Δεδομένων των συνθηκών, μάλλον πρέπει να αναμένουμε μαζικές εφόδους του «Τμήματος Ρατσιστικής Βίας» σε ναούς, στο άμεσο μέλλον…
Σας παρουσιάζουμε, ενδεικτικά, σχετικά αποσπάσματα αυτών των εγκωμίων Μεγάλης Παρασκευής, πριν κηρυχθούν παράνομα. Το αρχικό κείμενο συνοδεύουν αποδώσεις στα νέα Ελληνικά, καθώς γνωρίζουμε ότι μας διαβάζουν και χιλιάδες νέοι οι οποίοι δυστυχώς έχουν χάσει την επαφή με την πλήρη μορφή της γλώσσας μας, καθώς το ψευτορωμαίικο επί δεκαετίες υπονομεύει την διδασκαλία της.
«Ως πικράς εκ κρήνης της Ιούδα φυλής οι απόγονοι εν λάκκω κατέθεντο τον τροφέα μανναδότην Ιησούν.»
Οι απόγονοι της φυλής του Ιούδα, σαν να προέρχονταν από πικρή πηγή (έχοντας έμφυτη την κακία, και μάλιστα την αχαριστία) εναπέθεσαν εις λάκκο (δηλ. σε σκοτεινό τάφο) τον Ιησού, που τους έθρεψε με το μάννα – (στην έρημο κατά την Παλαιά Διαθήκη).
«Αλαζών Ισραήλ, μιαιφόνε λαέ, τι παθών τον Βαρραβάν ηλευθέρωσας, τον Σωτήρα δε παρέδωκας σταυρώ.»
Ισραηλιτικέ λαέ, υπερήφανε και εγκληματικέ, τι έπαθες και ελευθέρωσες τον ληστή Βαραββά ενώ τον Σωτήρα παρέδωσες σε σταυρικό θάνατο.
«Φθονουργέ, φονουργέ και αλάστορ λαέ, καν σινδόνας και αυτό σουδάριον αισχύνθητι αναστάντος του Χριστού.»
Φθονερέ, φονικέ και ασεβέστατε λαέ του Ισραήλ, μπροστά στην Ανάσταση του Χριστού να ντραπείς τουλάχιστον τη σινδόνη και τον νεκρικό κεφαλόδεσμο Του (που βρέθηκαν στον κενό τάφο (αποδεικνύοντας το γεγονός της Ανάστασης).
«Αραβιανόν, σκολιώτατον γένος Εβραίων, έγνως την ανέγερσιν του ναού. Δια τι κατέκρινας τον Χριστόν;»
Γένος των Εβραίων, διεστραμμένο και άγριο σαν τους Άραβες, αφού γνώριζες ότι ο Ναός θα εγερθεί εκ νέου (δηλ. θα αναστηθεί ο Σωτήρας) γιατί καταδίκασες τον Χριστό;
«Καν τους εκ νεκρών επαισχύνθητε, ω Ιουδαίοι, ους ο ζωοδότης ανέστησεν, ον υμείς εκτείνατε φθονερώς».
Ντραπήτε, τουλάχιστον, Ιουδαίοι εκείνους τους νεκρούς, που ανέστησε ο ζωοδότης Χριστός, τον Οποίον εσεις θανατώσατε από φθόνο.
«Κατά τον Σολομώντα βόθρος βαθύς το στόμα Εβραίων παρανόμων.»
Σύμφωνα με τον Σολομώντα , το στόμα των παραβατών Εβραίων είναι βόθρος βαθύς.
«Εβραίων παρανόμων εν σκολιαίς πορείαις τρίβολοι και παγίδες.»
Στις διεστραμμένες οδούς, που βαδίζουν οι παράνομοι Εβραίοι, υπάρχουν αγκάθια και παγίδες.
«Συναπολούνται πάντες οι σταυρωταί σου, Λόγε, Υιέ Θεού παντάναξ.»
Οι σταυρωτές Σου, ω Υιέ και Λόγε του Θεού, Βασιλεύ του παντός, θα καταστραφούν όλοι συγχρόνως.
«Διαφθοράς εις φρέαρ συναπολούνται πάντες οι άνδρες των αιμάτων.»
Όλοι οι φονιάδες θα καταστραφούν συγχρόνως μέσα σε τάφρο.
