Γράφει ο Γ. Δημητρακόπουλος, Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός Ήταν τέτοιες μέρες (την 11η Απριλίου) του 1943, όταν ο Δρ. Γκαίμπελς ανακοίνωσε σ’ ολόκληρο τον κόσμο, ότι τα στρατεύματά του ανακάλυψαν ένα ακόμα φρικιαστικό κομμουνιστικό έγκλημα στο Δάσος του Κατύν, που ευρίσκεται πλησίον της ομωνύμου πόλεως της Πολωνίας. Χιλιάδες πτώματα, με μια σφαίρα στον σβέρκο (κλασσική μέθοδος δολοφονιών της…
Σε ένα Καθεστώς φύσει και θέσει ανθελληνικό, όπου η συνειδητή και στοχευμένη πράξη της διαστρέβλωσης των ιστορικών γεγονότων από μαρξιστές και φιλελεύθερους αποτελεί επίσημη κρατική πολιτική, η εξιστόρηση της Ιστορικής Αλήθειας ανάγεται σε κυρίαρχο ζήτημα για τη διαιώνιση τόσο του Ελληνικού Πνεύματος, όσο και του ίδιου του Γένους των Ελλήνων. Εάν η μεταπολιτευτική ελίτ των ψευδοδιανοούμενων
«Μη λησμονείτε το σχοινί, παιδιά του Πατριάρχη!» «Το μάρμαρο μένει βουβό. Και θε να μείνη ακόμα ποιος ξέρει ως πότ’ αμίλητο το νεκρικό του στόμα. Κοιμάται κι’ ονειρεύεται. Και πότε θα ξυπνήση, όταν στα δάση , στα βουνά, στα πέλαγα βροντήση, το φοβερό ας κήρυγμα: «Χτυπάτε ,πολεμάρχοι! Μη λησμονείτε το σχοινί, παιδιά του Πατριάρχη!»
Σπάνια η περίσταση ένας διανοητής να παραμένει τραγικά επίκαιρος έναν αιώνα και κάτι μετά τον θάνατο του. Δώρο της θείας πρόνοιας που έχει αποδοθεί σε ελαχίστους, όπως ο Κωστής Παλαμάς, ο Φρειδερίκος Νίτσε, ο Νίκος Καζαντζάκης και ελάχιστοι άλλοι. Παρόμοιας εμβέλειας, ιδιοφυίας και μεγαλείου ήταν και ο προφήτης του Ελληνικού Εθνικισμού, Περικλής Γιαννόπουλος. Πιο επίκαιρος…
Στην κομματική φυλλάδα του Καπιταλιστικού Κόμματος Ελλάδος (ΚΚΕ) και στην στήλη «Σαν σήμερα», δημοσιεύθηκε την Τετάρτη το εξής: «1964: Ο Νίκος Ζαχαριάδης στέλνει από τη Σοβιετική Ένωση επιστολή στον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου ζητώντας να έρθει στην Ελλάδα να δικαστεί».
Σαράντα δύο έτη, ακατάσχετης και αναπάντητης καθεστωτικής αλλά και παρακρατικής προπαγάνδας στον Λαό μας, προκειμένου να διαστρεβλωθεί η Ελληνική Ιστορία και δη εκείνη του συμμοριτοπολέμου, δε στάθηκαν ικανά για να διαγράψουν από τη μνήμη μας, την ηρωική αντίσταση και θυσία, ξεχωριστών Ανδρών του Εθνικού μας Στρατού και της Βασιλικής Χωροφυλακής.
Άρθρο του Ηλία Κασιδιάρη Πριν από κάποια χρόνια έγραψα ένα άρθρο στην εφημερίδα «Χρυσή Αυγή» για να εξυμνήσω τους Ήρωες Μαχητές του Ελληνικού Στρατού, που αντιμετώπισαν τους γερμανούς εισβολείς στα οχυρά της γραμμής Μεταξά.
Γράφει η Ρίκα Θωμάκου Η μοίρα επιτάσσει σε Έθνη με πλούσια ιστορία και δόξα να αριθμούν πολλές και μεγάλες επετείους. Το Ελληνικό Έθνος, ως κορωνίδα των Εθνών, έχει γράψει άφθονες χρυσές σελίδες δόξης κατά το πέρασμα των χιλιετιών της ιστορίας του. Έχει όμως ιερό καθήκον, να τιμά και να μνημονεύει όλους τους ήρωες που αγωνίσθηκαν…
Η Παλμύρα, η πόλη της αρχαίας Συρίας, στην οποία βασίλεψε η περίφημη και θρυλική Ζηνοβία, αποτελεί έναν από τους πασίγνωστους και δημοφιλείς αρχαιολογικούς χώρους παγκοσμίως. Κτισμένη πλησίον σε μία όαση της συριακής ερήμου, αποτελούσε τον σταθμό ταξιδιωτών και εμπορών οι οποίοι αναγκάζονταν να διασχίσουν την καυτή έρημο. Η καίρια γεωγραφική της θέση σηματοδότησε και προεξόφλησε…
«Eις τα 1770, Απριλίου 3, την Δευτέρα της Λαμπρής… εις ένα βουνό, εις ένα δέντρο αποκάτω, εις την παλαιάν Μεσσηνίαν, ονομαζόμενον Ραμαβούνι, εγεννήθηκα», όπως αναφέρει στα Απομνημονεύματά του ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Ήταν γιος του καπετάνιου Κωνσταντή Κολοκοτρώνη (1747-1780) από το Λιμποβίσι Αρκαδίας και της Γεωργίτσας Κωτσάκη, κόρης προεστού από την Αλωνίσταινα Αρκαδίας.