Οι περισσότεροι μετανεωτερικοί επιστήμονες της χώρας, αναγνωρίζοντας το γεγονός ότι η επανάσταση του 1821 αποτελεί , δίχως αμφιβολία, πηγή εθνικής υπερηφάνειας για κάθε Έλληνα και Ελληνίδα, έχουν προβεί πολλάκις στο παρελθόν και συνεχίζουν ακόμη και σήμερα σε παρεκκλίνουσες ερμηνείες αυτού του γεγονότος.
Η 25η Μαρτίου είναι μια ξεχωριστή και ιδιαίτερη ημέρα, κατά την οποία το Έθνος μας έχει διπλή γιορτή.
195 χρόνια πέρασαν από την έναρξη του ένοπλου Εθνικού Απελευθερωτικού αγώνα. 195 χρόνια από τότε που το Έθνος πήρε τα όπλα για να κερδίσει την Ελευθερία του από τον φρικώδη οθωμανικό ζυγό.
Οι Μικρασιάτες Φωκαείς θέλοντας να αποφύγουν τον Περσικό ζυγό αποφάσισαν να φύγουν από την Ασία και να εγκατασταθούν Δυτικά. Σύμφωνα με τον μύθο ο ηγέτης των Ιώνων Πρώτης (ή Πρωτέας) αποβιβάστηκε στο μέρος όπου θα ίδρυε την Μασσαλία δεχόμενος να νυμφευτεί την κόρη του βασιλιά των Σεγοβρίγων Λιγύρων. Οι δραστήριοι
Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου του 1957, στο χωριό Ευρύχου της Κύπρου. Αμέσως μετά την αποφοίτησή του από το Παγκύπριο Γυμνάσιο, το 1975, ο Θεόφιλος κατατάχθηκε στην Εθνική Φρουρά και υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία στην 32α Μοίρα Καταδρομών με τον βαθμό του Εφέδρου Ανθυπολοχαγού. Εκπαιδεύτηκε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού (Σ.Ε.Α.Π.), στο…
Ο αρχαίος Έλληνας Ανδοκίδης υπήρξε ρήτορας και πολιτικός, και είχε καταταχτεί από τους αλεξανδρινούς φιλολόγους ανάμεσα στους δέκα αριστοτέχνες του αττικού λόγου.
του Ηλία Κασιδιάρη Με αυτές τις τρεις λέξεις γραμμένες στην πολεμική τους σημαία, χρώματος λευκού με γαλάζιο σταυρό, ξεκίνησαν τον Αγώνα της Εθνικής Παλιγγενεσίας οι Μανιάτες στις 17 Μαρτίου 1821. Η ημέρα αυτή σημαίνει πολλά για όσους βιώνουν την ζωή τους μέσα στον ιστορικό χρόνο και διαισθάνονται τους μεταφυσικούς τους δεσμούς με τις περασμένες και τις…
Στις 17 Μαρτίου του 1821 στην Αρεόπολη σηκώνεται η Σημαία της Επαναστάσεως και ευθύς αμέσως ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και χιλιάδες Ελλήνων κινούνται προς την πρωτεύουσα της Μεσσηνίας, την Καλαμάτα.
Οι μυλόπετρες του Χρόνου αλέθουν και περνούν από κόσκινο τόσο τους ανθρώπους όσο και τα πεπραγμένα τους. Σε περιπτώσεις, μάλιστα, όπου άτομα αξιοθρήνητα, αξιογέλαστα και κατάπτυστα εξευτελίζονται, έστω και με χρονική καθυστέρηση, από τα ίδια τα πολυδιαφημισμένα “κατορθώματά” τους, τότε η αναλήθεια και η αθλιότητα δημιουργούν ένα αηδιαστικό όσο και εφιαλτικό μείγμα που οδηγεί σε…
“Για σένα, Κύπρο αθάνατη, Πατρίδα σκλαβωμένη, Θα δώσω απ’ το αίμα μου Κάθε σταλαματιά… Για να σε δω ελεύθερη Και χιλιοδοξασμένη Δε θα διστάσω, Κύπρο μου, Nα πέσω στη φωτιά.”