Από τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη Και με την ίδια ορμή αυτείνοι οι Τούρκοι και πασσάδες, οπού σκότωσαν τους ολίγους και τον Διάκον, κινήθηκαν, όλη αυτείνη η δύναμη, να μπούνε εις τα Σάλωνα και ’σ τ’ άλλα μέρη να εφοδιάσουνε τους ντόπιους Τούρκους και να λύσουνε και τους πολιορκημένους, οπού ’ταν εις το κάστρο Σαλώνου, Λιβαδειάς,…
Ο ναύαρχος των Ψαρών που κατατρόπωσε τους τούρκους(1770-1827) Ο Νικόλαος Αποστόλης γεννήθηκε το 1770 στο μικρό και άγονο νησί των Ψαρών και καταγόταν από παλιά ναυτική οικογένεια .Τα Ψαρά μπορεί να ήταν ένα μικρό νησί αλλά δεν ήταν άσημο λόγω της ναυτοσύνης των κατοίκων του, που το έκαναν διάσημο στα πέρατα του μεσογειακού κόσμου
Θεωρώ ότι κάποιες φορές τα λόγια είναι περιττά. Υπάρχουν κάποιες φυσιογνωμίες στην παγκόσμια ιστορία που και να μπεις στην διαδικασία να συνηγορήσεις γι’ αυτές είναι ύβρη. Είναι οι άνθρωποι των οποίων το έργο είναι τόσο μεγαλειώδες, τόσο σημαντικό, τόσο διαχρονικό που χωρίς να αναλυθεί καν, χαράσσεται στο υποσυνείδητο μας.
Οι εικόνες είναι από την υποδοχή του Ελληνικού στρατού στη Σμύρνη τον Μάιο του 1919. Στην αρχή του βίντεο διακρίνεται ο πλοίαρχος Μαυρουείδης, κυβερνήτης του θωρηκτού “Αβέρωφ” επικεφαλής της στρατιωτικής αποστολής, ο οποίος διάβασε το διάγγελμα του Έλληνα πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου στους κατοίκους της Σμύρνης .
Ένας μεγάλος άγνωστος ιατρός της αρχαιότητας
Η σημερινή διεθνιστική, φιλελεύθερη και μαρξιστική καθεστηκυία τάξη, προπαγανδίζει με ρυθμό βομβαρδιστικό στον Λαό μας την ιδέα πως το Ελληνικό Έθνος είναι γέννημα μιας εξέγερσης κατά τον 19ο αιώνα, των χριστιανικών πληθυσμών της Βαλκανικής ενάντια στον Οθωμανό δυνάστη. Στόχος της αντεθνικής αυτής προπαγάνδας, είναι να διαμορφωθεί στους σύγχρονους Έλληνες η πεποίθηση πως δεν έχουν καμία…
O γλύπτης ο μαθητής του Φειδία Η Αθήνα του 5ου π. χ ήταν η ηγέτιδα πόλη της Ελλάδας, γεμάτη με υπέροχα έργα τέχνης, θέατρα, ναούς και αγάλματα που κοσμούσαν ολόκληρη την πόλη.
Ο Λιμενοφύλακας Μαρίνος Ζαμπάτης υπηρετούσε στο Κλιμάκιο Ειδικών Αποστολών της Λιμενικής Αρχής Κέρκυρας, όταν τις πρωϊνές ώρες της 27ης Απριλίου 1997, στα 25 του χρόνια, άφησε την τελευταία του πνοή στη θαλάσσια περιοχή όρμου Παγανιά Θεσπρωτίας, ηρωϊκά μαχόμενος για την ασφάλεια και την ακεραιότητα των θαλάσσιων συνόρων μας και συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια συμπλοκής με αλβανούς.
Από τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη Μπαίνοντας εἰς αὐτὸ τὸ ἔργον καὶ ἀκολουθώντας νὰ γράφω δυστυχήματα ἀναντίον τῆς πατρίδος καὶ θρησκείας, ὁποῦ τῆς προξενήθηκαν ἀπὸ τὴν ἀνοησίαν μας καὶ ῾διοτέλειά μας καὶ ἀπὸ θρησκευτικοὺς καὶ ἀπὸ πολιτικοὺς καὶ ἀπὸ ῾μᾶς τοὺς στρατιωτικούς, ἀγαναχτώντας καὶ ἐγὼ ἀπ᾿ οὗλα αὐτά, ὅτι ζημιώσαμε τὴν πατρίδα μας πολὺ καὶ χάθηκαν…
Σε ένα ανθελληνικό κράτος που την ιστορία, όταν δεν μπορούν να τη διαγράψουν τη διαστρεβλώνουν, θα ήταν αφέλεια να περιμένουμε να τιμούνται οι Αρμένιοι που γνώρισαν το μαχαίρι του Οθωμανού τούρκου.