16 Δεκεμβρίου 1803: 60 Σουλιώτισσες χόρεψαν το χορό του Ζαλόγγου… Τιμή και δόξα!
Το 1803, είναι η χρονιά της συντέλειας. Το Σούλι με τις τόσες θυσίες και τους ακόμη περισσότερους ηρωϊσμούς πέφτει. Το τραγούδι τώρα πια ένας θρήνος.
Το 1803, είναι η χρονιά της συντέλειας. Το Σούλι με τις τόσες θυσίες και τους ακόμη περισσότερους ηρωϊσμούς πέφτει. Το τραγούδι τώρα πια ένας θρήνος.
Ο Τυρταίος υπήρξε ελεγειακός ποιητής, ο οποίος έζησε το πρώτο μισό του 7ου αιώνα π.Χ., ενώ στο «Λεξικό της Σούδας» αναφέρεται ότι ήταν σύγχρονος ή παλαιότερος των Επτά Σοφών.Πρόκειται για τον μοναδικό αρχαίο Έλληνα
O Αυτοκράτορας Βασίλειος ο Β΄, του οποίου είχε δοθεί το προσωνύμιο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος εξαιτίας των συντριπτικών μαχών που έδωσε με τους Βούλγαρους, βασίλεψε από τις 10 Ιανουαρίου του 976 έως και το θάνατό του στις 15 Δεκεμβρίου του 1025. Γιος του αυτοκράτορα Ρωμανού Β΄ και της αυτοκράτειρας Θεοφανούς (η οποία ήταν Ελληνίδα) στέφθηκε συμβασιλέας…
Επειδή πλησιάζει η ώρα της προδοσίας για το «Μακεδονικό» και οι νεοδημοκράτες (από κοινού και ο κρυφοσυριζαίος Καμμένος) θα προσπαθήσουν να παραστήσουν τους «μακεδονομάχους» έχει αξία να παραθέσουμε μία μονάχα από τις μαύρες σελίδες ντροπής της «μεγάλης φιλελεύθερης παράταξης», ώστε να μην νομίζουν ότι ο Λαός τρώει «κουτόχορτο».
Η 15η Δεκεμβρίου του 1937 θεωρείται η ημέρα που ο όρος «Έλληνας» μετατράπηκε σε πολιτική κατηγορία και οδήγησε σε μαζικές συλλήψεις κατά των μελών της ελληνικής μειονότητας στη Σοβιετική Ένωση. Οι διώξεις συμπεριέλαβαν όλους τους άρρενες Έλληνες ανεξάρτητα από την πολιτική ή κοινωνική τους θέση. Συνελήφθη όλη η ελληνική ηγετική ομάδα που αποτελείτο από πιστά μέλη…
Ανά τακτά χρονικά διαστήματα, οι θρασύδειλοι εκμεταλλευτές και παραχαράκτες των εργατικών αγώνων και δικαιωμάτων πολιτικοί μαγαζάτορες του ΚΚΕ εξηγούν ότι δεν πρόκειται να πάρουν μέρος σε μια νέα «οικουμενική κυβέρνηση», λέγοντας ότι η ανάλογη περίπτωση της κυβέρνησης Τζανετάκη το 1989 «ήταν μια συγκεκριμένη, προσωρινή κυβέρνηση».
Εσήκωσε τα μάτια του ο Σαμουήλ στον κρότο – και στάζ’ απ’τή λαβίδα του επάνω στο βαρέλι μια φλογερή σταλαματιά απ’ του Θεού το γαίμα…
Σαν σήμερα, πριν από 23 χρόνια, και συγκεκριμένα στις 12 Δεκεμβρίου 1994 έφυγε από κοντά μας ένας Ιεράρχης ο οποίος, σε αντίθεση με πολλούς σύγχρονους του, τίμησε το ράσο που φόραγε. Ένας αδάμαστος και ακούραστος Μαχητής του Ελληνισμού και ειδικότερα της Βορείου Ηπείρου.
O Νικηφόρος Φωκάς καταγόταν από τη μεγάλη στρατιωτική οικογένεια των Φωκάδων της Καππαδοκίας. Ακολούθησε και ο ίδιος στρατιωτική σταδιοδρομία και τιμήθηκε με τον τίτλο του μαγίστρου. Το 960 ο μετέπειτα αυτοκράτορας ανέλαβε επικεφαλής της εκστρατείας για την απελευθέρωση της Κρήτης από τους Σαρακηνούς (Άραβες). Συγκέντρωσε το βυζαντινό στρατό στα Φύγελα της Μ. Ασίας, κατέπλευσε στον κόλπο του Αλμυρού και άρχισε τις επιχειρήσεις…
Το συγκεκριμένο μαρμάρινο άγαλμα χρονολογείται στην Αυτοκρατορική περίοδο της Ρώμης και απεικονίζει έναν πληγωμένο πολεμιστή που κρατά ασπίδα στο αριστερό χέρι και πιθανόν δόρυ στο δεξί. Από την στάση των ποδιών του