Το «Δωδεκαήμερο» είναι λαογραφικός όρος, στον νεοελληνικό παραδοσιακό πολιτισμό, που αναφέρεται στις δώδεκα μέρες από την παραμονή των Χριστουγέννων ως το πρωί των Φώτων. Είναι μια έννοια χρονική και δεισιδαιμονική, που την γνωρίζουν και τη χρησιμοποιούν τόσο οι Έλληνες από τα βυζαντινά χρόνια όσο και άλλοι χριστιανικοί λαοί από το μεσαίωνα.
Η κομμουνιστική ανταρσία το 1947 βρισκόταν στο απόγειο της, έχοντας ισχυροποιηθεί αρκετά, χάρη στην αμέριστη υποστήριξη των γειτονικών μαρξιστικών χωρών και ήταν έτοιμη για το επόμενο μεγάλο βήμα της απόσχισης από τον εθνικό κορμό των εδαφών, που κατείχε. Άμεση αναγκαιότητα ήταν η κατάληψη κάποιας πόλης, ώστε να παρουσιαστεί ως πρωτεύουσα της νέας «Λαϊκής Δημοκρατίας» και της εγκατάστασης…
ο εξερευνητής της Ασίας και της Αφρικής Η μεταεπαναστατική Ελλάδα του 1838 ήταν μια μικρή και φτωχή χώρα, σκιά της αρχαίας εικόνας που είχαν πλάσει οι σύγχρονοί της, Έλληνες και Ευρωπαίοι. Το μικρό βασίλειο μαστιζόταν από την φτώχεια και την μιζέρια που έδιωχναν πολλούς Έλληνες στα ξένα.
Ένας νέος μακεδονικός τάφος, με τέσσερις θαλάμους, ήρθε στο φως εντός του σύγχρονου οικισμού της Πέλλας κατά τη διάρκεια του έργου «Κατασκευή Δικτύων Αποχέτευσης Πέλλας – Ν.Πέλλας», που υλοποιείται από τον Δήμο Πέλλας με χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ 2007-2013.
Τί Χριστούγεννα ἔμελλον νὰ κάμουν, τὸ ἔτος ἐκεῖνο, εἰς τὸ παλαιὸν βραχοκτισμένον θαλασσοδαρμένον Κάστρον, κατέναντι τοῦ ἀγρίως μαινομένου πελάγους, εἰς τὰ κράτη τοῦ Βορρᾶ; Δυστυχισμένη χρονιὰ ἐκείνη. Δύο χιλιάδες γίδια καὶ πρόβατα εἶχαν ψοφήσει ἀπὸ τὰ ὀλίγα κοπάδια τῆς μικρᾶς νήσου, μέσα εἰς τὰ χειμάδια τῶν ποιμένων καὶ βοσκῶν, ἀπὸ τὸ τρομερὸν ψῦχος, ἀπὸ τὰ…
Η Χειμάρρα ή Χιμάρα είναι η σπουδαιότερη ίσως πόλη του βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Οι Χειμαρριώτες αγωνίστηκαν σκληρά για να κρατήσουν την πατρίδα τους ελεύθερη και πρακτικά ποτέ δεν κατέθεσαν τα όπλα
Σε ηλικία 101 ετών «έφυγε» από τη ζωή και το τελευταίο μέλος του ηρωικού υποβρυχίου «Παπανικολής», ο Νικόλαος Τασιάκος.
ο φόβος των τούρκων στην επανάσταση του 1821 στην Κρήτη
Ο Κωστής Παλαμάς και ο Γεώργιος Δροσίνης «Στον ίσκιο της Ακρόπολης γεννήθηκα Πλακιώτης», όπως λέει ο ίδιος, ο οποίος γεννήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 1859, από τον Χρήστο Δροσίνη, ανώτατο υπάλληλο του Υπουργείου Οικονομικών, και την Αμαλία Πετροκόκκινου, πλούσιας οικογένειας εμπόρων από την Χίο, με ρίζες από το Βυζάντιο.
Το 1803, είναι η χρονιά της συντέλειας. Το Σούλι με τις τόσες θυσίες και τους ακόμη περισσότερους ηρωϊσμούς πέφτει. Το τραγούδι τώρα πια ένας θρήνος. Ένας Ηπειρώτικος θρήνος ένα μοιρολόι που μέσα στη λιτότητά του τα λέει όλα. Τον πόνο της καταστροφής. Την ανυποχώρητη κραυγή “Θάνατος ή λευτεριά”. Οι γυναίκες προτιμούν το Ζάλογγο, ο Σαμουήλ…