«Κι αυτή ’ναι η θολωτή σπηλιά που πήγαινες κι ο ίδιος και στις Νεράιδες έκανες αρχοντικές θυσίες», ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ, ραψ. Ν᾿ «Σήκω, σε κρἀζουν οι Ξωθιές που σ’ έμαθαν τραγούδια», ΚΩΣΤΑ ΚΡΥΣΤΑΛΛΗ, «Ο ετοιμοθάνατος βοσκός»
Θα αναφερθούμε σε δύο δημοσιεύματα του τύπου, τα οποία – κακώς – δεν ήταν διασυνδεδεμένα, αφού έχουν άρρηκτη σχέση το ένα με το άλλο. Το πρώτο ήταν η εξιστόρηση ενός περιστατικού από τον Καθηγητή Χρήστο Γιανναρά για την επόμενη μέρα από την κρίση των Ιμίων, όταν άνοιξε συζήτηση με τους φοιτητές του για τα γεγονότα.…
Ζούμε σε μια εποχή,όπου η παιδεία-ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους της σύστασης, δομής και αυτοσυντήρησης του έθνους μας-βάλλεται απο ανθρώπους και ιδεολογήματα του φιλελεύθερου αποδομητισμού και του αριστερού ισοπεδωτισμού. Στόχος της σημερινής παιδείας – ότι έχει απομείνει από αυτήν – δεν είναι να δημιουργήσει πολίτες ενεργούς, ευσυνείδητους και ευνομούμενους, και βεβαίως, αποφεύγει “μετά βδελυγμίας” να…
Διαβάσαμε, με ειλικρινή λύπη για την κατάντια του δικανικού συστήματος της χώρας μας, την εξιστόρηση των γεγονότων, γύρω από την συζήτηση μεταξύ του Αρχηγού και του ανακριτού που αποφάσισε την προσωρινή του κράτηση, ενάντια στα δημοκρατικά και συνταγματικά θέσμια, στο υπ’ αριθμόν 853 φύλλο της εφημερίδος «Χρυσή Αυγή».
Σε μια προσπάθεια διερεύνησης της σχέσης που μπορεί να έχει η δικαιοσύνη με το φυσικό δίκαιο, ο μεγάλος Έλληνας φιλόσοφος Πλάτωνας επιχειρεί να συλλάβει την ουσία της δικαιοσύνης, με βάση την οντολογική θεμελίωση του δικαίου εκείνου, που ανταποκρίνεται στην φύση των πραγμάτων και το οποίο θα μπορούσε να αποκληθεί φυσικό, καθώς αναδύεται από την ίδια…
“Οι Έλληνες φοβούνται τους βαρβάρους που θέλουν κάθε τόσο να τους φάνε. Και για να σωθούν απ’ αυτούς, πρέπει να είναι έτοιμοι πάντα, στρατιώτες, φύλακες, φρουροί και σκοποί για να φυλάσσουν την ελληνική φυλή και τα ελληνικά τα χώματα.
«Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι, χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν» Πρόλογος Η προσέγγιση ενός ιστορικού γεγονότος και δη μιας μάχης είναι ιδιαίτερα σημαντική, πολλώ δε μάλλον όταν αυτή η μάχη σηματοδοτεί την σύγκρουση Ελλήνων και βαρβάρων και ειδικά όταν από αυτήν εξάγεται αβίαστα το συμπέρασμα πως στους καιρούς που όλοι μηδούσαν, κάποιοι αντιστέκονταν.
Η κοινωνία μας σήμερα προωθεί το πρότυπο του καταναλωτικού ανθρώπου. Ενός ανθρώπου, που αποκομμένος από τις ρίζες του, αναλίσκει τη ζωή του στο κυνήγι του χρήματος και του ευδαιμονισμού. Σε αυτόν τον εύκολο και εκφυλιστικό δρόμο του υλισμού, ο εθνικισμός αντιτάσσει μιαν άλλη πρόταση. Ένα δρόμο δύσκολο, ιδεαλιστικό. Ένα δρόμο για «λιγοστούς και διαλεχτούς» μέχρι χθες,…
Όσα χρόνια κι αν πέρασαν, δεν υπήρξε ποτέ Ύβρις χωρίς τις συνέπειες της Νέμεσις, και οι Ύβρις που έχουν διαπράξει ορισμένοι νεκροζώντανοι εις βάρος της Ελλάδας, έχουν ξεπεράσει κάθε όριο.
Ελλάς 2015. Μέσα σε ένα κόσμο ερειπίων και ψεύτικων ελπίδων το άγαλμα του Λεωνίδα στέκεται εκεί στο μνημείο της μάχης των Θερμοπυλών όρθιο και αγέρωχο κρατώντας ακόμα γερά τα χαμένα κομμάτια της Ιστορίας μας και της ταυτότητας μας, υπενθυμίζοντας μας ποιοι ήμασταν και πώς μας κατάντησαν.