«Ερχόμαστε από μία σκοτεινή άβυσσο. Καταλήγουμε σε μία σκοτεινή άβυσσο. Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Ευθύς ως γεννηθούμε, αρχίζει και η επιστροφή, ταυτόχρονα το ξεκίνημα και ο γυρισμός. Κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι’ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος. Μα και ευθύς ως γεννηθούμε, αρχίζει και η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να…
«Για να κρύψουν την έλλειψη πραγματικών σκέψεων, κάποιοι έχουν εφεύρει μια εντυπωσιακή μηχανή που κατασκευάζει μεγάλες σύνθετες λέξεις, περίπλοκες κοινοτοπίες, ατέλειωτες προτάσεις, νέες και ανήκουστες εκφράσεις, που όλα αυτά μαζί δημιουργούν μια κατά το δυνατόν δύσκολη γλώσσα, που δίνει την εντύπωση της ευρυμάθειας.
Μερικές φορές αναρωτιέται κανείς, σκεπτόμενος τις τόσες και τόσες ιστορίες που η αριστερά έδειξε το έμπρακτο της μίσος απέναντι στην Ελλάδα και τον Ελληνικό Λαό, το πως τώρα στην δύσκολη αυτή στιγμή του Ελληνισμού, τα τρωκτικά επιστρέφουν παριστάνοντας τους φίλους και τους επίδοξους «σωτήρες». Αυτές δε οι ιστορίες καθίστανται εξαιρετικά και τραγικά επίκαιρες δεδομένης της…
Είχαμε αναλύσει στο παρελθόν τα ιστορικά, ιδεολογικά και πολιτικά παρελκόμενα της έννοιας του χρήματος, αλλά και το ουσιαστικότατο ζήτημα της αντιστοιχίας του χρήματος. Εν ολίγοις εδώ και αρκετές δεκαετίες το καπιταλιστικό σύστημα παραγωγής και εργασίας, έχει στηρίξει ολόκληρη την ύπαρξη του πάνω στις «φούσκες» που δημιουργούν οι τράπεζες. Το τελευταίο αυτό είναι και ο κύριος λόγος της περίφημης…
Η κομμουνιστική θεωρία στις πιο αυταρχικές απολήξεις του μαρξισμού – λενινισμού, πρεσβεύει την αταξική κοινωνία δια μέσω της λεγόμενης «δικτατορίας του προλεταριάτου», που θα αποτελέσει τον πρόδρομο της. Αυτό προϋποθέτει ακόμα και την ιδεολογική διάλυση της μεσαίας τάξης, της αποκαλούμενης «μπουρζουαζίας», που αποτελεί τον «μεγάλο ταξικό εχθρό». Ταυτοχρόνως, σύσσωμη η ελλαδική μαρξιστική συμμορία, έχει πάψει…
Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα, ραγιάδες έχεις μάννα γή, σκυφτούς για το χαράτσι, κούφιοι κι οκνοί
Καθίσταται κατάδηλο ότι το κυβερνητικό μόρφωμα των πλουτοκρατών μπολσεβίκων έχει καταπιαστεί με τη γενική αναμόρφωση των κρατικών δομών και την μεταφόρφωση του ελληνικού κράτους. Έχουν εισχωρήσει σε κάθε τομέα, με στόχο να υλοποιήσουν τις ανεφάρμοστες και ανεδαφικές τους μαρξιστικές καταβολές. Στον οικονομικό και κοινωνικό τομέα αυτό φυσικά είναι μια ουτοποία και όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο…
Αθήνα, μια σύγχρονη πόλη που χάνεται στο χρόνο. Ένας τόπος που ακτινοβολεί από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας. Μία πνευματική οντότητα που η αίγλη της ξεχωρίζει σε ολόκληρη την οικουμένη.
Έτσι ξεκινά το τραγούδι – σήμα κατατεθέν της Edith Piaff, αλλά και αυτών που «je regrette rien» δηλαδή δεν μετανιώνουν για τίποτε και εγεύθησαν την ζωήν έως το μεδούλι, οι ταξιδευταί με το μπάρκο γιά τ’Αλγέρι, τα μέλη του 1er Regiment Etranger de Parachutistes (1ο Σύνταγμα Αλεξιπτωτιστών της Λεγεώνας των Ξένων).
Η τέχνη σε κάθε μορφή της ενυπάρχει τόσο μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο, όσο και σε κάθε διαφορετική έκφανση της ζωής. Ο κινηματογράφος, οι αφίσες, η τηλεόραση, τα πάντα γύρω μας κρύβουν ψήγματα τέχνης. Πόσο όμως αυτή η τέχνη είναι ποιοτική και κατά πόσο είναι παρακμιακή αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα. Διότι δυστυχώς στην εποχή…