Γράφει η Κορίνα Πενέση Η 8η Μαρτίου μέσω της δημιουργίας των νεοταξιτών, μιας παγκόσμιας υποκουλτούρας που ελέγχεται από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, έχει καθιερωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο ως «Ημέρα της Γυναίκας». Πόσο ουσιαστικό, όμως, είναι το νόημα αυτής της ημέρας;
Η ανατομία της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης είναι μια πολύπλοκη-περίπλοκη διαδικασία. Ένας ψυχικός και διανοητικός λαβύρινθος σκέψεων, απόψεων, αποφάσεων, όπου χρειάζεται ένας «μίτος της Αριάδνης» προκειμένου να βγει στην επιφάνεια η ιδιοσυγκρασία, ο χαρακτήρας, η ποιότητα του κάθε Ανθρώπου. Εμείς οι Χρυσαυγίτες,
Σύμφωνα με τα λεξικά, η Αριστεία, λέξη με καταγωγή από την «Ιλιάδα» του Ομήρου, σημαίνει την διάκριση του Ήρωα στην Μάχη, την Ανωτερότητα, την Υπεροχή, την Γενναιοψυχία. Σήμερα, σ’ ένα πιο «πεζό» σημείο αναφοράς, περιγράφει κυρίως τους διακεκριμένους, όσους αριστεύουν στο πεδίο της γνώσης και της επιστήμης.
Επειδή η οικονομία μιας χώρας είναι πολύ σοβαρό πράγμα για να την εμπιστευθείς στους οικονομολόγους, ας προσπαθήσουμε να αντιληφθούμε ποιο είναι το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδος, βασιζόμενοι όχι σε πολύπλοκες τεχνοκρατικές αναλύσεις διάσημων καθηγητών, αλλά στην κοινή λογική και τον μέσο νου.
Μια φράση που ακούγαμε στο παρελθόν, συνεχίσαμε να την ακούμε και θα την ακούμε και στο μέλλον είναι αυτή που ακούει στο «και εγώ Χρυσή Αυγή είμαι». Το πως όμως το αισθάνεται ο καθένας όταν το λέει είναι καθαρά θέμα συνειδήσεως.
Η μεγαλύτερη νίκη του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος από τις πρόσφατες εθνικές εκλογές, δεν είναι τόσο η διατήρηση της εκλογικής του δύναμης όσο το γεγονός πως η πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού αναγνωρίζει πως το Κίνημα αγωνίστηκε με απαράμιλλη γενναιότητα σε μια πολιτική αναμέτρηση στην οποία δεν συμμετείχε επί ίσης όροις με τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα, ραγιάδες έχεις μάννα γή, σκυφτούς για το χαράτσι, κούφιοι κι οκνοί
Είχαμε αναλύσει στο παρελθόν τα ιστορικά, ιδεολογικά και πολιτικά παρελκόμενα της έννοιας του χρήματος, αλλά και το ουσιαστικότατο ζήτημα της αντιστοιχίας του χρήματος. Εν ολίγοις εδώ και αρκετές δεκαετίες το καπιταλιστικό σύστημα παραγωγής και εργασίας, έχει στηρίξει ολόκληρη την ύπαρξη του πάνω στις «φούσκες» που δημιουργούν οι τράπεζες. Το τελευταίο αυτό είναι και ο κύριος λόγος της περίφημης…
Ο Πομπήιος, όταν οι Μαμερτίνοι (πολεμιστές της Μεσήνης) επικαλούνταν τους νόμους, τους απαντούσε εντελώς κυνικά: «Τι μου λέτε για τους νόμους, όταν κρατώ σπαθί;». Ο Πομπήιος, όμως, είχε όλη την ειλικρίνεια της ωμής βίας, η οποία δεν χρειάζεται φτηνές δικαιολογίες και ανάλογα περιτυλίγματα.
”Μονάχα εκείνος λυτρώθηκε από την κόλαση του εγώ του που νιώθει να πεινάει όταν ένα παιδί της ράτσας του δεν έχει να φάει, και να σκιρτάει πασίχαρος όταν ένας άντρας και μια γυναίκα του σογιού του φιλιούνται.