Γράφει ο Γ. Δημητρακόπουλος, Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός Αν για την Νότιο Ελλάδα ο Μελιγαλάς είναι το σύμβολο της κομμουνιστικής θηριωδίας, για την Βόρειο Ελλάδα είναι το Κιλκίς. Και μάλιστα, με πολύ περισσότερα θύματα!
Στη σημερινή εποχή που όλα καταρρέουν από την εθνοκτόνα μνημονιακή και ανθελληνική πολιτική των μπολσεβίκων, των φιλελεύθερων και των συνοδοιπόρων τους, προκύπτει ιδιαίτερα επιτακτική η ανάγκη να εξοπλιστούμε με επιχειρήματα από την Ιστορία μας, να στρέψουμε το βλέμμα και να παραδειγματιστούμε από ανθρώπους πρότυπα που αψήφησαν τον Θάνατο, τον δυνάστη αλλά και τους δειλούς…
“Διότι τελικά τι είναι Ιστορία; Η κατά Θουκυδίδη “Ξυγγραφή” των γεγονότων με δημοσιογραφικό αλλά και κριτικό τρόπο; Ή μήπως η διήγηση του Ηροδότου και πολυ περισσότερο του Ομήρου, διηγήσεις στις οποίες είναι παρόν και το μυθικό και το μεταφυσικό στοιχείο;”
Οι εικονιζόμενες φωτογραφίες αποτελούν τα Φαγιούμ, προσωπογραφίες που χρονολογούνται μεταξύ του 1ου και 3ου αιώνα μ.Χ. και απεικονίζουν εύπορους Έλληνες της Αιγύπτου, οι οποίοι και αποτελούσαν εκείνη την
Όσον αφορά στο μήκος του μετώπου της φάλαγγας, αυτό εξαρτάτο από το μήκος της αντίπαλης παράταξης. Αυτό που
Γράφει ο Αντίοχος Ποιο είναι το επιχείρημα του ΚΚΕ, για να αποδείξει ότι (δήθεν) συμμετείχε στον εθνικό αγώνα του ’40; Μια επιστολή με την υπογραφή του Ζαχαριάδη που δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες τις πρώτες ημέρες του πολέμου.
Πολύ συζήτηση γίνεται για το ποιός γράφει τα βιβλία ιστορίας των παιδιών μας. Η απάντηση είναι «οι κομμουνιστές», αδιάφορο αν ανήκουν στην κόκκινη, ροζ ή γαλάζια φράξια. Το τι γνώσεις ιστορίας έχουν αυτοί που γράφουν τα βιβλία είναι κάτι που θα το δείξουμε αμέσως μετά με ένα ηχηρό παράδειγμα.
Γράφει ο Αντίοχος Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, ανάμεσα στα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν τα κόκκινα σκυλιά του καθεστώτος, για να μας πείσουν ότι κατά την περίοδο του πολέμου και της κατοχής ήταν… πατριώτες (ευτυχώς γι’ αυτούς που δεν μπορεί να σηκωθεί από τον τάφο του ο παππούς Κάρολος Μαρξ να τους σκάσει μερικά… σκαμπίλια – ακούς…
Όταν ακόμη και ένας κατεξοχήν υπερασπιστής της Μεταπολίτευσης και του «Συνταγματικού τόξου» αναγκάζεται να παραδεχθεί την παντελή απουσία από την Εποποιία του 1940 στα βουνά της Βορείου Ηπείρου των ηγετών-«τοτέμ» των απανταχού «δημοκρατών», τότε καταλαβαίνει ο οποιοσδήποτε το μέγεθος του προβλήματος.
Άρθρο στην εφημερίδα “Χρυσή Αυγή” Την 28η Οκτωβρίου εκάστου έτους στο ψευτορωμαίικο της μεταπολίτευσης, αλαλάζοντα στίφη ξετσίπωτων πολιτικάντηδων και ορδές στρατευμένων ψευδοδιανοούμενων της αριστεράς ασελγούν επί της Εθνικής Μνήμης, με λύσσα επιχειρώντας να καρπωθούν τις δάφνες ενός μεγαλειώδους Πολεμικού Αγώνα και μιας Νίκης οι οποίες δεν τους ανήκουν ούτε κατ’ ελάχιστον.