του Ελευθερίου Γ. Σκιαδά. Σε κάθε περίοδο κρίσης φαίνεται ότι ακολουθούνται πάντα οι ίδιες πρακτικές. Αυτό συνέβη και με την υπόθεση των ονομάτων των φοροφυγάδων, τα οποία είχαν βρεθεί στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας και στην προηγούμενη μεγάλη οικονομική κρίση, στις αρχές της δεκαετίας του 1930.
Άποψη των Αθηνών, λίγα χρόνια πριν από την Επανάσταση (Dodwell). του Ελευθερίου Γ. Σκιαδά. Το χριστιανικό Πάσχα είναι η γιορτή της χαράς, της Ανάστασης. Η Σαρακοστή, της νηστείας και της περίσκεψης, δίνει τη θέση της στη Λαμπρή και το παραδοσιακό φαγοπότι. Ωστόσο,
Θεωρώ ότι κάποιες φορές τα λόγια είναι περιττά. Υπάρχουν κάποιες φυσιογνωμίες στην παγκόσμια ιστορία που και να μπεις στην διαδικασία να συνηγορήσεις γι’ αυτές είναι ύβρη. Είναι οι άνθρωποι των οποίων το έργο είναι τόσο μεγαλειώδες, τόσο σημαντικό, τόσο διαχρονικό που χωρίς να αναλυθεί καν, χαράσσεται στο υποσυνείδητο μας
ο Στρατηγός που νίκησε τους Νορμανδούς στην Μακεδονία το 1185 Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία τον 12ο αιώνα μ.Χ., ήταν μόνο η σκιά του παλιού της μεγαλείου, όταν διάφοροι βαρβαρικοί στρατοί εισέβαλαν στα εδάφη της και οι Αυτοκράτορες άλλαζαν συνεχώς από τα πολλά κινήματα που γίνονταν.
α´ Τῆς θαλάσσης καλήτερα φουσκωμένα τὰ κύματα ῾νὰ πνίξουν τὴν πατρίδα μου ὡσὰν ἀπελπισμένην, ἔρημον βάρκαν.
Ο οπλίτης στην αρχαιότητα, ο στρατιώτης δηλαδή του πεζικού με βαρύ οπλισμό που πολεμούσε σε σχηματισμό φάλαγγας, ήταν ο κατεξοχήν πολεμιστής της κλασικής Ελλάδας. Ήταν βαριά οπλισμένος με δόρυ, θώρακα και μεγάλη ασπίδα. Το όνομα οπλίτης (ὁπλίτης) προέρχεται από την ονομασία της μεγάλης στρογγυλής ασπίδας (ὅπλον). Για
Σιμά στο περίτεχνα λιθόχτιστο πηγάδι κάθεται μία μαυροντυμένη γυναίκα. Ο γέρος που κουβαλά ένα μεγάλο δεμάτι με ξύλα για το τζάκι του, στην εικόνα της παγώνει. Αποπνέει κάτι το απόκοσμο η μορφή της. Το νεαρό κορίτσι, η
Σε ένα ανθελληνικό κράτος που την ιστορία, όταν δεν μπορούν να τη διαγράψουν τη διαστρεβλώνουν, θα ήταν αφέλεια να περιμένουμε να τιμούνται οι Αρμένιοι που γνώρισαν το μαχαίρι του Οθωμανού τούρκου.
“Όποιος θέλει να κουμαντάρει τους Έλληνες πρέπει να βαστάει ένα δισάκι γεμάτο, ομπρός το Χριστό, πίσω τους διαόλους και στη μέση το χρυσάφι…”. «Όταν θέλω γίνομαι άγγελος και όταν θέλω διάβολος. Εις το εξής έχω απόφασιν να γένω άγγελος» – Γεώργιος Καραϊσκάκης
Μία από τις πρώτες μάχες του Εθνικού Ξεσηκωμού, που δόθηκε στην ξύλινη γέφυρα της Αλαμάνας (Σπερχειού), πλησίον των Θερμοπυλών, στις 23 Απριλίου 1821 και συνδέθηκε με την ηρωική προσπάθεια του Αθανασίου Διάκου να αναχαιτίσει τις οθωμανικές ορδές του Κιοσέ Μεχμέτ και του Ομέρ Βρυώνη.