Ο Επιτάφιος, η Ανάσταση και το… ξύλινο ποδάρι ενός Στρατιώτη
“Στ᾿ Ὅσιου Λουκᾶ τὸ Μοναστήρι” – Πατρίδα, Παράδοση και Πίστη σε ένα Ξεχωριστό Ποίημα του Ἄγγελου Σικελιανού
“Στ᾿ Ὅσιου Λουκᾶ τὸ Μοναστήρι” – Πατρίδα, Παράδοση και Πίστη σε ένα Ξεχωριστό Ποίημα του Ἄγγελου Σικελιανού
Ορίστε οι “αγώνες της αριστεράς” την οποία… σέβεται και τιμά ο Μητσοτάκης – Πόσοι σήμερα θυμούνται αυτή την θλιβερή επέτειο, εκτός από τους Εθνικιστές;
«…και ένας μεγάλος στόλος των σκύλων μας έχουν μπλόκον οπούναι περίπου από τρεις μήνες και μας πήραν όλα τα καράβια και μας κατακερμάτισαν όλο το εμπόριο και τζαλαπάτησαν την σημαίαν μας και πεθαίνουν της πείνας οι ανθρώποι των νησιών και εκείνοι οπούχουν τα καράβια τους γκιζερούν εις τους δρόμους και κλαίνε με μαύρα δάκρυα…». Στρατηγός…
Το ολοκαύτωμα της Νάουσας είναι κυρίως γνωστό από τη θυσία των γυναικών που έπεσαν στην Αράπιτσα, κι αυτό εξαιτίας της μικρής αναφοράς που γίνεται στα μαθητικά εγχειρίδια του δημοτικού. Όμως η θυσία των Ναουσαίων και ο αγώνας τους για ελευθερία ήταν πολύ μεγαλύτερα, αφού, όπως καταγράφουν έγκριτοι ιστορικοί, στη σφαγή χιλιάδων κατοίκων της πόλης εκτός…
Είναι προφανές ηθικό χρέος κάθε Έλληνος και συνάμα αποστολή κάθε Εθνικιστή, να τιμά ενεργώς τις αξιολάτρευτες και θαυμαστές μεγάλες προσωπικότητες των εθνικών ιστοριογράφων Σπυρίδωνος Ζαμπέλιου και Κωνσταντίνου Παπαρρηγοπούλου, οι οποίοι στην αφετηρία του νεωτέρου εθνικού βίου, αφιέρωσαν την ζωή τους σε επίμοχθες και χρονοβόρες μελέτες, ώστε να αποδείξουν και να υποστηρίξουν την Ελληνικότητά μας με…
Η έννοια της Εθνικής μας Ταυτότητος στην νεοτέρα ιστορία, προϋποθέτει αξιωματικώς την αδιάσπαστο ενότητα και χωροχρονική συνέχεια του Ελληνισμού.
Στις 12 Απριλίου του 2018, μια μέρα σαν σήμερα, το αεροσκάφος τύπου Mirage 2000-5 που οδηγούσε ο Αθάνατος χειριστής Μιράζ της 331 Μοίρας της 114 Πτέρυγας Μάχης, Γεώργιος Μπαλταδώρος, κατέπεσε ανοιχτά της Σκύρου.
«Δεν υπάρχουν Έλληνες κομμουνιστές. Όταν κανείς γίνει συνειδητός κομμουνιστής παύει να ‘ναι Έλληνας. Γι ‘αυτό και το κόμμα λέγεται Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδος και όχι Ελληνικό Κομμουνιστικό Κόμμα». Στρατής Μυριβήλης.
«Είχα ντουφέκι αλάθευτο, περήφανο σαν άτι, που μήνες δεν παραίτησε τ’ ασάρκωτό μου χέρι, κι όσες οι τρίχες μου έφαγε τόσων οχτρών το μάτιּ φτάνει η Αραπιά, το πέταξα κι αδράζω το μαχαίρι!
«Μη λησμονείτε το σχοινί, παιδιά του Πατριάρχη!» «Το μάρμαρο μένει βουβό. Και θε να μείνη ακόμα ποιος ξέρει ως πότ’ αμίλητο το νεκρικό του στόμα. Κοιμάται κι’ ονειρεύεται. Και πότε θα ξυπνήση, όταν στα δάση, στα βουνά, στα πέλαγα βροντήση, το φοβερό ας κήρυγμα: «Χτυπάτε, πολεμάρχοι! Μη λησμονείτε το σχοινί, παιδιά του Πατριάρχη!»