Ένα “επίκαιρο” άρθρο του… 1986: Ο δάσκαλος με το τριμμένο σακάκι
Ευλογημένα χρόνια τα χρόνια της παιδικής ηλικίας. Τότε που με την καρδιά αγνή και καθαρή χτίζαμε κάστρα στην άμμο, φρούρια ολόκληρα από λάσπη και πέτρες, και ο νους φτερούγιζε προς το άγνωστο και η ψυχή μας άνοιγε ορίζοντες κόσμων νέων, που αλίμονο με το πέρασμα του χρόνου όλο φαντάζουν και πιο μακρινοί, χαμένοι, θολοί, ανυπόστατοι.