Ο Μάτιας Ράκοσι – Ρόζενφελντ (Mátyás Rákosi – Rosenfeld), ο τρίτος «μικρός Στάλιν» της δυστυχούς κατεχομένης από τους μπολσεβίκους Ανατολικής Ευρώπης, εξεκίνησεν αρκούντως διαφορετικώς από τους ομολόγους του : Ο Ούλμπριχτ ήταν χειρώναξ εργάτης και ξυλουργός, ο Μπιέρουτ ήταν (πιθανώς) αγρότης, αλλά ο Ράκοσι ήταν υιός ενός Εβραίου μικρεμπόρου. Ήταν επίσης σχετικώς καλώς μορφωμένος. Γεννημένος…
Ο αφορισμός των Μητσοτάκη, Κεραμέως και Χαρδαλιά από τον Πατριώτη Ιεράρχη Αμβρόσιο ήταν μια κίνηση μεγάλης Θεολογικής βαρύτητας.
Κανένα δικαίωμα δεν έχει η Τουρκία βάσει των Διεθνών Συνθηκών Τα Δωδεκάνησα παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα “κατά πλήρη κυριαρχία” από τη Σύμβαση Ειρήνης των Παρισίων, μεταξύ Ιταλίας και Συμμάχων, τον Απρίλιο του 1947. Περαιτέρω, οι διατάξεις της εν λόγω Συνθήκης προβλέπουν την αποστρατικοποίηση των νήσων αυτών: “Αι ανωτέρω νήσοι θα αποστρατιωτικοποιηθώσι και θα παραμείνωσιν αποστρατιωτικοποιημέναι”.
Εν μέσω μίας ακόμη εκστρατείας «λάσπης» από τα εγχώρια Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αλλά και των ανέλπιδων δόλιων προσπαθειών συγκεκριμένων κύκλων για καταστρατήγηση της ομοψυχίας του Κινήματος, οι νέοι Εθνικιστές δεν θα μπορούσαν να μείνουν αμέτοχοι.
Ήταν τελικά δημοκράτης ο Καποδίστριας; Η αρχή έγινε με μία καταχώρηση του Οργανισμού 2021, σύμφωνα με την οποία ο Καποδίστριας ήταν δικτάτορας. Δόθηκε απάντηση από πολλούς και μεταξύ αυτών κάποιοι κυριολεκτικά αστείοι, που τα θέλουν όλα δικά τους, θέλουν και τον Καποδίστρια και να είναι “δημοκράτης” ο Καποδίστριας! Και όταν λέμε δημοκράτης εννοούμε φυσικά με…
Η κηραλοιφή “Βυζαντινόν” για τον κορωνοϊό, οι επιστολές του Ιησού και το πτυχίο και το μεταπτυχιακό εξ αποστάσεως
Καλή κουβέντα δε χρωστάμε στον Δένδια, αλλά… Κανένας υπουργός Εξωτερικών στον κόσμο δεν χειρίζεται προσωπικά τα σοβαρά εθνικά ζητήματα. Όλοι ενεργούν με βάση τις εντολές του πρωθυπουργού τους και βέβαια δεν αποτελεί εξαίρεση ο Δένδιας στον χειρισμό της υπόθεσης των «Ιμίων» του Έβρου.
Και φυσικά οι Έλληνες δεν έχουν καμία σχέση ούτε με Τούρκους, ούτε με Σλάβους
Στον αιώνα που διανύουμε η ανθρωπότητα καλείται να απαντήσει σε ένα και μοναδικό ερώτημα και να αντιμετωπίσει ένα και μοναδικό διακύβευμα. Στην σύγχρονη πραγματικότητα, αλλά όπως έχει αποδείξει και η Ιστορία, ένας βασικός διαχωρισμός υπάρχει μεταξύ των ανθρώπων: αυτοί που επέμειναν και παρέμειναν σταθεροί και αυτοί που λύγισαν και άλλαξαν.
“Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ δεν λησμονεί, ούτε φυγομαχεί. Ανασυντάσσεται και προχωρεί. Και όσο κι’ αν την πλήττουν «φίλοι» και εχθροί, ευεργετηθέντες και μη, θα γίνεται πιο μεγάλη και πιο δυνατή.”